Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 maja 2011 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) nr (...) w przedmiocie cofnięcia prawa jazdy; I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, III. przyznaje adwokatowi A. D. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej skarżącemu z urzędu, kwotę (...) zł (w tym (...) zł tytułem podatku od towarów i usług) oraz kwotę 17,- (siedemnaście) złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. /-/J.Zieliński /-/ M.Kwiecińska /-/ E.Brychcy
Decyzją z dnia (...) lutego 2009 r., nr (...), na podstawie art. 140 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U z 2005 r. nr 108, poz. 908 ze zm.), Starosta P. cofnął J. K. uprawnienia do kierowania pojazdami kat. B i zobowiązał go do natychmiastowego zawrotu prawa jazdy kat. B nr (...) seria i nr druku: (...), wydanego w dniu (...) marca 2000 r. przez ten organ.
Uzasadniając powyższe stanowisko organ wskazał, iż w dniu (...) stycznia 2008 r. została wydana przez organ decyzja o skierowaniu J. K. na badania lekarskie do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy; badania te należało wykonać w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji i dostarczyć oryginał orzeczenia do Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego w P. Do dnia wydania przedmiotowej decyzji J. K. nie dostarczył organowi powyższego orzeczenia, co uzasadniało cofnięcie stronie uprawnienia do kierowania pojazdami.
Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się J. K., który w odwołaniu od powyższej decyzji podniósł, iż nie spowodował nigdy żadnego wypadku ani kolizji drogowej, nie został też ukarany mandatem za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Ponadto powołał się na orzeczenie Wojewódzkiego Centrum Medycyny Pracy potwierdzającego zdolność do kierowania pojazdami kategorii B. W związku z powyższym domagał się przywrócenia prawa jazdy i uchylenia zaskarżonej decyzji z dnia (...) lutego 2009 r. Do skargi załączył kserokopię orzeczenia lekarskiego nr (...) wyżej wymienionego ośrodka medycyny pracy z dnia (...) marca 2009 r.
Decyzją z dnia (...) kwietnia 2009 r., nr (...), Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu i instancji. W uzasadnieniu Kolegium wskazało, iż z akt sprawy wynika, że do dnia (...) lutego 2009 r., tj. do dnia wydania zaskarżonej decyzji Starosty P., odwołujący nie poddał się badaniu lekarskiemu w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy. Organ odwoławczy powołując się na treść § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. z 2004 r. Nr 2, poz. 15) wskazał na wojewódzkie ośrodki medycyny pracy, jako placówki przeprowadzające badania lekarskie kierowców, którzy decyzją starosty zostali skierowani na badania w przypadkach nasuwających zastrzeżenia co do stanu ich zdrowia. Organ zauważył także, iż w aktach organu I instancji znajduje się orzeczenie lekarskie nr (...) z dnia (...) marca 2009 r., wydane przez Centrum Medycyny Pracy, w którym to orzeczeniu lekarz stwierdził u J. K. istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy wszystkich kategorii, w tym kategorii B.
Skargę na powyższe rozstrzygnięcie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu J. K., wskazując, że skutkiem wydanych decyzji jest pozbawienie go środków do życia, bowiem pozbawiono go pracy i chleba. W ocenie skarżącego nie było podstaw do kierowania go na kosztowne badania, a wskutek wydania tych aktów stał się on osobą bezrobotną i głoduje.