Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej;
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2013 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) nr (...) w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej; I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia (...) nr (...), II. przyznaje adwokat A. R. - S. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu, kwotę (...) zł (w tym (...) zł tytułem podatku od towarów i usług), III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia (...) stycznia 2012 r., nr (...), Prezydent Miasta P., na podstawie art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 4, art. 54, art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej jako "K.p.a.", odmówił skierowania J. K. do Domu Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku w L. na pobyt stały.

Uzasadniając powyższe stanowisko organ wskazał, że w dniu (...) listopada 2011 r. J. K. zwróciła się do organu z wnioskiem o skierowanie jej na pobyt stały do Domu Pomocy Społecznej w L. Przeprowadzony w dniu (...) grudnia 2011 r. wywiad środowiskowy wskazał, że wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, a na jej całkowity dochód składa się renta w wysokości (...) zł. W trakcie wywiadu wnioskodawczyni podtrzymała, że decyduje się na pobyt w Domu Pomocy Społecznej w L., pomimo że pracownik pomocy społecznej przeprowadzający wywiad środowiskowy poinformował ją, że placówka ta nie znajduje się najbliżej jej miejsca zamieszkania oraz wskazał, że wnioskodawczyni mogłaby skorzystać z pomocy w formie usług opiekuńczych, które zweryfikowałyby potrzebę skierowania jej do domu pomocy społecznej.

W dalszej części uzasadniania organ przytoczył treść art. 54 ustawy o pomocy społecznej wyjaśniając, że w świetle powyższego przepisu wnioskodawczyni winna być skierowana do domu pomocy społecznej znajdującego się najbliżej jej miejsca zamieszkania. Placówka w L. nie spełnia powyższego wymogu. Dodatkowo podniesiono, że sytuacja zdrowotna wnioskodawczyni, choć jest trudna, to jednak nie wymaga skierowania jej do domu pomocy społecznej. W ocenie organu pomoc w formie usług opiekuńczych zaspokoiłaby potrzeby wnioskodawczyni.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła J. K. podnosząc, że ze względu na swój stan zdrowia jest ona całkowicie niezdolna do samodzielnej egzystencji, co uzasadnia skierowanie jej do domu pomocy społecznej. Skarżąca zakwestionowała twierdzenia organu I instancji, zgodnie z którymi Dom Pomocy Społecznej w L. nie stanowi placówki znajdującej się najbliżej jej miejsca zamieszkania oraz wskazała, że sama wybrała powyższą placówkę.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia (...) lipca 2012 r., Nr (...), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt. 1 K.p.a. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia przywołano dotychczasowy przebieg postępowania oraz przytoczono treść art. 54 ustawy o pomocy społecznej konkludując, że skierowanie do domu pomocy społecznej może mieć miejsce w przypadku stwierdzenia, że osoba zainteresowana wymaga całodobowej opieki, nie może samodzielnie funkcjonować oraz nie można zapewnić jej opieki w formie usług opiekuńczych. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności zaświadczenie lekarskie z dnia (...) listopada 2011 r. wskazuje, że skarżąca jest osobą przewlekle chorą, która wymaga z uwagi na stan zdrowia i niemożność samodzielnej egzystencji całodobowej opieki. Choć z akt sprawy nie wynika, czy skarżąca może samodzielnie wykonywać podstawowe czynności i czy radzi sobie z bieżącymi sprawami życiowymi i prowadzeniem mieszkania, to jednak fakt wskazania przez nią placówki, która nie jest położona najbliżej jej miejsca zamieszkania, uniemożliwia uczynienie zadość jej wnioskowi. Jak wyjaśniono, powołując się na treść art. 54 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, zasadą jest umieszczenie osoby potrzebującej w placówce położonej najbliżej miejsca zamieszkania, a jedynie wyjątkowo w innym domu pomocy społecznej. W przedmiotowej sprawie nie zachodzi szczególny przypadek, o jakim mowa w art. 54 ust. 2a ustawy o pomocy społecznej, który umożliwiałby skierowanie skarżącej do Domu Pomocy Społecznej w L..

Strona 1/5