Dnia 5 czerwca 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Asesor WSA Jan Szuma Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2019 roku sprawy ze skargi E. Ł. na decyzję Inspektor Pracy z dnia [...] sierpnia 2018 r. Nr [...] w przedmiocie nakazu z zakresu inspekcji pracy oddala skargę
Inspektor Pracy decyzją z [...] 2018 r., nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., dalej: k.p.a.) w związku z art. 19 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (t.j. Dz.U. z 2018, poz. 623 ze zm., dalej: u.p.i.p.) utrzymał w mocy nakaz Okręgowego inspektora Pacy w P. z [...] 2018 r.
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia wskazano, że opisanym powyżej nakazem Okręgowego Inspektora Pacy w P. z [...] 2018 r. nr [...] nakazano E. Ł. prowadzącej restauracje M. w K., przy ul. [...] m.in. (pkt 3.) zapewnić szatnię dla mężczyzn w taki sposób, aby na każdego pracownika korzystającego z tej szatni przypadało co najmniej 0,5 m2 wolnej powierzchni podłogi oraz żeby na każdego pracownika przypadały dwie szafy pojedyncze lub jedna szafa podwójna (w przypadku przyjęcia takiego sposobu przechowywania odzieży własnej i roboczej pracowników). Termin wykonania nakazu określono na dzień 31 grudnia 2018 r. Podstawą wydania powyższej decyzji była kontrola przeprowadzona w dniu 21 czerwca 2018 r.
Od powyższego nakazu pracodawca wniósł odwołanie, podnosząc, że inspektor pracy nie wziął pod uwagę organizacji pracy panującej w zakładzie pracy. W zakładzie pracy stosuje się system pracy polegający na zwiększaniu ilości pracowników w poszczególne dni w zależności od zapotrzebowania na podstawie indywidualnego rozkładu czasu pracy każdego z pracowników. Ponadto pracownicy, korzystają z szafek w ten sposób, że nie maja indywidualnej szafki przypisanej każdemu pracownikowi, lecz korzystają z szafek rotacyjnie. Wraz z zakończeniem dnia pracy pracownicy opróżniają szafki z odzieży roboczej, którą zabierają ze sobą, a następnie inny pracownik korzysta z tak opróżnionej szafki odzieżowej. W związku z powyższym zdaniem pracodawcy ilość szafek w szatni dla mężczyzn jest wystarczająca. Dodatkowo podniesiono, że restauracja wybudowana została na podstawie decyzji z 5 stycznia 2000 r. o pozwoleniu na budowę, zatwierdzonej przez uprawnione osoby, a obiekt budowlany, w tym zaplecze socjalne, od momentu wybudowania nie ulegał zmianom.
Inspektor Pracy uznał, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. Organ wskazał, że wymogi dotyczące szatni podstawowej określone zostały w § 14 ust. 3 zał. nr 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem szatnia podstawowa powinna być wyposażona w dwie szafy pojedyncze lub jedną szafę podwójną dla każdego pracownika korzystającego z tej szatni. Jedna szafa pojedyncza lub jedna część szafy podwójnej powinna być przeznaczona na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej, zaś druga - na odzież własną pracowników.
Organ II instancji stwierdził, że w toku postępowania ustalono, iż korzystających z szatni pracowników jest 35, na których przypada 13 szafek podwójnych. Ilość ta jest niewystarczająca do spełnienia wymogów dotyczących szatni. Przez korzystających z szatni pracowników należy rozumieć pracowników, którzy w związku z wykonywaną pracą w zakładzie prac zobowiązani są do zmiany odzieży na odzież roboczą. Wymagana ilość szafek jest warunkowana ilością korzystających z szafek pracowników niezależnie od systemu czasu pracy panującego w zakładzie lub też od przyjętej w zakładzie organizacji pracy. Praktyka panująca w zakładzie pracy polegająca na opróżnianiu szafek w celu robienia miejsca na odzież dla innego pracownika świadczy o braku odpowiedniej ilości szafek i nie może być uznana za zgodną z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.