Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Elwira Brychcy Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2014 r. sprawy ze skargi B. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego; I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Decyzją z dnia (...) lipca 2013 r., nr (...), Burmistrz T., działając na podstawie art. 3 pkt 11, art. 16a, art. 20 ust. 2, art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267), dalej "K.p.a.", odmówił przyznania B. G. specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w związku z opieką nad mężem J. G.
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że B. G. w dniu (...) czerwca 2013 r. wystąpiła z wnioskiem o przyznanie jej specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad niepełnosprawnym mężem. Przedstawione przez nią dokumenty nie potwierdziły jednak faktu rezygnacji z zatrudnienia, a więc przesłanki przyznania świadczenia, o jakim mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Wnioskodawczyni nie była bowiem osobą zatrudnioną i nie zrezygnowała z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, lecz była jedynie osobą bezrobotną zarejestrowaną w Powiatowym Urzędzie Pracy. Mając powyższe na względzie odmówiono przyznania jej specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła B. G. wnosząc o jej uchylenie oraz przyznanie jej prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie art. 16a ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz naruszenie ogólnych zasad postępowania administracyjnego.
Skarżąca wyjaśniła, że na mocy decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) października 2012 r. przyznano jej świadczenie pielęgnacyjne. Obecnie, pomimo niezmienionego stanu faktycznego, odmawia się jej przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego, choć zajmuje się ona niepełnosprawnym mężem. Zwrócono uwagę, że skarżąca była zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna, czyli gotowa do podjęcia zatrudnienia, a następnie zrezygnowała z tego statusu z uwagi na wymóg, jaki postawili przed nią urzędnicy Urzędu Gminy T. Rezygnacja powyższa pozostawała więc w bezpośrednim związku z opieką nad swoim mężem. Odwołując się do orzeczeń sądów administracyjnych podniesiono, że również rezygnacja z gotowości świadczenia pracy musi być traktowana jako rezygnacja z zatrudnienia, co powoduje, że stanowisko organu I instancji uznać należy za błędne. Dodatkowo podniesiono, że posiadanie statutu osoby bezrobotnej nie stanowi negatywnej przesłanki do przyznania jej wnioskowanego świadczenia, wyjaśniając, że osoba taka nie została wymieniona w art. 16a ust. 8 ustawy o świadczeniach rodzinnych, który zawiera zamknięty katalog przyczyn uniemożliwiających uzyskanie wnioskowanego świadczenia. Zwrócono uwagę, że działanie organów narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego oraz wskazano, że zdaniem pracowników Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej sam fakt rezygnacji z pracy, niezależnie od tego kiedy miał miejsce, stanowi wystarczającą przesłankę do uzyskania specjalnego zasiłku opiekuńczego.