Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi E. M. reprezentowanej przez kuratora M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie zwrotu należności i odsetek z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę
Decyzją z (...) grudnia 2013 r., nr (...), Burmistrz Miasta L., działając w oparciu o przepis art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 07 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 1228) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), dalej jako "K.p.a.", orzekł o obowiązku zwrotu świadczeń z funduszu alimentacyjnego otrzymanych przez Z. M. w okresie od (...) października 2011 r. do (...) września 2012 r. w łącznej wysokości (...) zł, wraz z odsetkami ustawowymi. W toku tego postępowania nieznanego z miejsca pobytu uczestnika postępowania E. M. reprezentował, ustanowiony postanowieniem Sądu Rejonowego, kurator w osobie M. K.
Pismem z (...) grudnia 2013 r. kurator M. K. złożyła wniosek o przyznanie jej wynagrodzenia z tytułu wykonanych jako kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu czynności, a także o przyznanie zwrotu poniesionych wydatków.
Datowanym na ten sam dzień pismem kurator M. K. wniosła odwołanie od decyzji z dnia (...) grudnia 2013 r., kwestionując brak orzeczenia przez organ I instancji o kosztach postępowania administracyjnego, w tym o wynagrodzeniu kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z (...) kwietnia 2014 r., nr (...), działając w oparciu o przepis art. 138 § 2 K.p.a. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
Kolegium ponownie przeanalizowało kwestię orzeczenia o obowiązku zwrotu należności otrzymanych przez Z. M. świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Odnosząc się do zarzutów dotyczących braku orzeczenia co do kosztów postępowania, organ II instancji wyjaśnił, że stosownie do treści art. 263 § 2 K.p.a. do kosztów postępowania można zaliczyć jedynie koszty bezpośrednio związane z rozstrzygnięciem sprawy. W ocenie organu odwoławczego w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do ustalenia wynagrodzenia kuratora, bo choć jego ustanowienie było konieczne, to jednak charakter sprawy, stopień jej skomplikowania oraz czynności podjęte przez kuratora nie dawały podstaw do zasądzenia kuratorowi wynagrodzenia. Podkreślono również, że kurator nie wykazał sposobu, w jaki obliczył wysokość należnego mu wynagrodzenia.
Skargę na powyższą decyzję wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu w imieniu E. M. kurator M. K., zarzucając jej naruszenie: art. 264 § 1 K.p.a. zw. z art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., poprzez wydanie decyzji utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji pomimo, że decyzja ta nie zawierała postanowienia ustalającego wysokość kosztów postępowania, w tym kosztów wynagrodzenia kuratora; art. 263 § 2 K.p.a. w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. poprzez wydanie decyzji utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji pomimo, że w decyzji tej organ I instancji w sposób nieprawidłowy nie uznał, że wynagrodzenie kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu należy do "innych kosztów, bezpośrednio związanych z rozstrzygnięciem sprawy"; art. 8 K.p.a poprzez naruszenie zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów administracji; art. 7 K.p.a. poprzez brak uwzględnienia przez organ II instancji interesu społecznego oraz słusznego interesu obywateli; art. 107 § 3 K.p.a. poprzez nieprawidłowe uzasadnienie zaskarżonej decyzji; naruszenia art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. poprzez bezkrytyczne zaaprobowanie stanowiska organu I instancji.