Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi K. E. na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2016r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę
Postanowieniem nr [...], znak [...], z dnia [...] marca 2016 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru budowlanego dla Miasta P. na podstawie art. 122 § 1 i 2 i art. 121 § 4 i 5 w zw. z art. 17 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1619 z późn. zm., dalej: "u.p.e.a.") oraz art. 124 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") w zw. z art. 18 u.p.e.a. nałożył na K. E. grzywnę w celu przymuszenia kwocie 21.912,17 zł, wzywając go zarazem do wpłacenia jej do dnia [...] czerwca 2016 r. Ponadto organ wezwał skarżącego do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym nr [...] do dnia [...] czerwca 2016 r.
W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że decyzją nr [...] z dnia [...] września 2015 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. nakazał skarżącemu rozbiórkę budynku o funkcji gospodarczej, znajdującego się na terenie nieruchomości położonej przy ul. [...] w P., działka nr [...], arkusz 05, obręb 28. Obowiązek ten nie został jednak wykonany, mimo doręczenia zobowiązanemu w dniu [...] stycznia 2016 r. upomnienia. Następnie organ I instancji wskazał, że zastosowany środek egzekucyjny w postaci grzywny w celu przymuszenia jest adekwatny do rozważanego stanu faktycznego, a dolegliwość finansowa ma na celu nakłonienie skarżącego do wykonania ciążącego na nim obowiązku. Jednocześnie wskazano, że wysokość grzywny została ustalona zgodnie z art. 121 § 5 u.p.e.a. w następujący sposób: 27,91 m2 (powierzchnia zabudowy objęta nakazem przymusowej rozbiórki - 4,61 m x 6,71 m) x 0,2 x 3925,00 zł (1/5 ceny 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego za III kwartał 2015 r.) = 21.912,17 zł. Ustalono także opłatę za wydanie postanowienia w kwocie 68 zł.
Pismem z dnia [...] marca 2016 r. K. E. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie z dnia [...] marca 2016 r.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że nie została wyjaśniona kwestia różnicy w wielkości budynku gospodarczego. W dniu [...] grudnia 2007 r. ustalono bowiem, że ma ono wymiary 6,23 m x 3,88 m. Aktualnie natomiast przyjmuje się, że jego wymiary wynoszą 6,71 m x 4,16 m. Ponadto skarżący argumentował, że w żadnej decyzji nie został określony termin rozbiórki. Jedynie w decyzji nr [...] z dnia [...] kwietnia 2009 r. o pozwoleniu na budowę oznaczono w pkt 3 termin rozbiórki dla "istniejących obiektów budowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania". Nie jest zatem dla skarżącego jasne, dlaczego organ I instancji przesyła ponaglenia do wykonania rozbiórki i stosuje grzywnę w celu przymuszenia.
Postanowieniem z dnia [...] maja 2016 r., nr [...], Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 123 § 1 w zw. z art. 144 k.p.a. oraz art. 18 u.p.e.a. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie z dnia [...] marca 2016 r.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił ustalenia dokonane przez organ I instancji, podnosząc w szczególności, że egzekucja w rozpatrywanej sprawie jest dopuszczalna, a zastosowany środek egzekucyjny jest najmniej uciążliwy dla zobowiązanego. Wysokość grzywny została przy tym prawidłowo wyliczona. Organ II instancji zaznaczył jednocześnie, że przedmiotowy obiekt budowlany został zwymiarowany w dniu [...] maja 2015 r. w obecności skarżącego.