Sprawa ze skargi na uchwałę Sejmiku Województwa w przedmiocie określenia Programu ochrony środowiska przed hałasem
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr) Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant st. sekr. sąd. Edyta Rurarz-Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2019 r. sprawy ze skargi [...] S.A. z siedzibą w P. na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia Programu ochrony środowiska przed hałasem oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/12

A. S.A. z s. w P. (spółka, skarżąca) pismem z 22 lutego 2019 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę Sejmiku Województwa nr [...] z [...] września 2018 r. w sprawie określenia Programu ochrony środowiska przed hałasem dla terenów poza aglomeracją miasta P., na których poziom hałasu przekracza poziom dopuszczalny, położonych wzdłuż autostrady A2 od km 107+900 do km 257+219, obejmującego aktualizację Programu ochrony środowiska przed hałasem dla dwóch odcinków autostrady A2 (Program).

Skarżąca wniosła o:

1. stwierdzenie nieważności uchwały w pkt: 11.2, 11.4, 12, 13.3 załącznika do uchwały,

2. stwierdzenia, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie wskazanym w pkt 1.,

3. zasądzenie od organu na rzecz spółki zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie:

a) Art. 119 ust. 1, art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 799 ze zm., p.o.ś.) w zw. z art. 94 Konstytucji RP polegające na niespełnieniu przez Program warunków przewidzianych dla aktów prawa powszechnie obowiązującego przez zindywidualizowane określenie podmiotów, do których skierowano zawarte w nim obowiązki,

b) Art. 84 ust. 2 pkt 6 p.o.ś. i art. 94 Konstytucji RP poprzez objęcie regulacją aktu prawa powszechnie obowiązującego materii, która winna być przedmiotem regulacji indywidualnych aktów administracyjnych,

c) Art. 84 ust. 2 pkt 5 p.o.ś. poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że wymóg, aby Program określał podmioty, do których skierowano indywidualnych odpowiedzialnych za jego realizację i przyjęcie, że zakres tych obowiązków może być szerszy od katalogu z art. 84 ust. 2 pkt 6 p.o.ś., podczas gdy prawidłowa interpretacja przepisu prowadzi do wniosku, że organ winien określić podmioty wchodzące w skład podległego mu aparatu administracji odpowiedzialne za realizację Programu, natomiast katalog obowiązków, jakie mogą być nakładane na podmioty korzystające ze środowiska ogranicza się do obowiązków wskazanych w art. 84 ust. 2 pkt 6 p.o.ś.,

d) Art. 84 ust. 2 pkt 6 p.o.ś. poprzez nałożenie na spółkę obowiązków wykraczających poza katalog określony w tym przepisie skutkujące przekroczeniem delegacji ustawowej do stanowienia prawa miejscowego,

e) Art. 112a w zw. z art. 118 i art. 119 ust. 2 p.o.ś. w zw. z art. 5, art. 6 i art. 7 dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku poprzez wykorzystanie do sporządzenia Programu nieprecyzyjnych map akustycznych opartych na błędnych, przeszacowanych lub niedoszacowanych zasięgach oddziaływania źródeł hałasu.

W motywach skargi podniesiono, że zgodnie z Programem na spółkę nałożono obowiązki budowy nowych lub modyfikacji istniejących ekranów akustycznych w otoczeniu autostrady A2. Skarżąca wskazała, że uchwała jako nakładająca na nią szereg obowiązków narusza jej interes prawny, zatem stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 512 ze zm., u.s.w.) spółka ma legitymację do wniesienia skargi. Dodano, że wykonanie obowiązków nałożonych zaskarżoną uchwałą wiąże się z koniecznością poniesienia znacznych wydatków, szacunkowo ok. [...] zł.

Strona 1/12