Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2013 r. Nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2013r. nr [...], II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P decyzją z dnia [...] 2013 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania D. B. od decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2013 r. [...] o odmowie przyznania D. B. specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad bratem J. W., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
Decyzję tę wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu 26 czerwca 2013 r. D. B. złożyła wniosek o przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego na rzecz brata J. W..
Prezydent Miasta P. decyzją z dnia [...] 2013 r. odmówił przyznania żądanego świadczenia. Organ I instancji powołał treść art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (j.t. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm., dalej: u.ś.r.) akcentując, że świadczenie to związane jest z rezygnacją z pracy lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą niepełnosprawną. Tymczasem ostatnie zatrudnienie wnioskodawczyni trwało do 30 listopada 2006 r. i rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z upływem czasu, na który została zawarta - zgodnie ze świadectwem pracy z firmy "A" S.A. Podano, że kolejno od dnia 1 maja 2011 r,. do dnia 30 czerwca 2013 r. wnioskodawczyni posiadała uprawnienie do świadczenia pielęgnacyjnego, a więc nie nastąpiła rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością stałej opieki nad bratem. Ponadto organ I instancji zaznaczył, że niepełnosprawność J. W. datuje się od 1988 r., czyli od jego 31. roku życia.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła D. B., podnosząc, iż na mocy decyzji z dnia 18 maja 2011 r. była uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego na rzecz brata J. W., jednakże z dniem 1 lipca 2013 r. decyzja ta wygasła z mocy prawa. Dlatego też wystąpiła z wnioskiem o przyznanie nowego świadczenia - specjalnego zasiłku opiekuńczego, a alternatywnie - świadczenia pielęgnacyjnego.
Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P stwierdziło powołując art. 16a ust. 1 u.ś.r., że D. B. nie spełnia przesłanek do przyznania jej wnioskowanego świadczenia, albowiem nie zrezygnowała ona z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawnym bratem. Kolegium wskazało, że ze zgromadzonych dokumentów wynika, że jej ostatnie zatrudnienie ustało w 2006 r. z uwagi na upływ czasu na jaki umowa została zawarta. Z oświadczenia wnioskodawczyni wynika, że w tym czasie opiekę nad bratem sprawowała jej matka L. W.. Dopiero zaś w 2008 r. z uwagi na pogorszenie się stanu zdrowia L. W. skarżąca przejęła obowiązki związane z opieką nad bratem. Utrata pracy nie nastąpiła więc z uwagi na chęć i konieczność sprawowania opieki nad chorym bratem, zwłaszcza, że miał on wówczas zapewnioną opiekę innej osoby. Zdaniem organu II instancji sam fakt, że od 2008 r. strona nie podjęła żadnej pracy z uwagi na to, że zajmuje się bratem nie wyczerpuje jeszcze ustawowych przesłanek przyznania wnioskowanego świadczenia. W aktualnym stanie prawnym samo powstrzymywanie się od podjęcia pracy nie wystarcza do uzyskania specjalnego zasiłku opiekuńczego.