Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Protokolant St. sekretarz sądowy Dobrosława Sobczak po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi D. i W. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę. /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak /-/ J. Szaniecka /-/ A. Łaskarzewska
Decyzją z dnia [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego Wójt Gminy [...] na podstawie art. 104 kpa oraz art. 50 ust. 1 pkt 2 i art. 56 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalił warunki dla na budowy stacji bazowej telefonii komórkowej [...] na działce nr [...], położonej w obrębie wsi K. C. gm. [...], polegającej na wzniesieniu masztu telekomunikacyjnego o wysokości ok. 50 m, instalacji anten nadawczo-odbiorczych i radiolinii na maszcie, ustawieniu kontenera technologicznego i budowie przyłącza elektromagnetycznego.
W uzasadnieniu organ I instancji podał, iż wnioskowane przez spółkę A pismem z dnia [...] 2004 r. przedsięwzięcie jest inwestycją celu publicznego w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.), a w związku z brakiem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze objętym wnioskiem lokalizacja tego rodzaju inwestycji jest ustalana w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego. Organ I instancji wskazał, iż lokalizacja inwestycji na działce [...] planowana jest na terenie niezabudowanym, przy drodze wojewódzkiej poza obszarem zwartej zabudowy wsi K. C., w odległości 450 m od zabudowań gospodarstwa agroturystycznego państwa D. i W. J., które położone jest na działce [...]. Ponadto stwierdził, iż w toku prowadzonego postępowania wykonano raport oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia oraz uzyskano niezbędne uzgodnienia od innych organów: na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2001 r. nr 62, poz. 627 ze zm.) od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] i Wojewody [...], na podstawie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) od Wojewody [...] i [...] Zarządu Dróg Wojewódzkich w [...]. Organ ustosunkowując się do zarzutów wskazanych w sprzeciwie D. i W. J. odwołując się do treści art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, art. 6 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz art. 2 pkt 28 i 35 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.) i powołując się na opinię prof. uniwersytetu B. w P. - [...] M. S. stwierdził, iż budowa stacji bazowej telefonii komórkowej - urządzenia telekomunikacyjnego będąc częścią publicznej sieci telekomunikacyjnej stanowi inwestycję celu publicznego, a ponadto organ podkreślił, że: miejsce tej inwestycji jest położone poza zasięgiem obszaru chronionego krajobrazu "[...]", obszaru specjalnej ochrony ptaków natura 2000 i skrawkiem Puszczy N.; tego typu obiekty przypisane infrastrukturze technicznej występują powszechnie jako normalne elementy krajobrazu w Polsce i innych krajach, zaś odczucia właścicieli gospodarstwa agroturystycznego o negatywnym wpływie inwestycji na prowadzoną przez nich działalność są subiektywne i nie znajdują uzasadnienia w rzeczywistości, bowiem szkodliwe promieniowanie elektromagnetyczne występuje na wysokości niedostępnej dla ludzi, co gwarantuje bezpieczeństwo potencjalnych gości ich gospodarstwa agroturystycznego; plan ogólny zagospodarowania przestrzennego gminy [...] przestał obowiązywać i dla terenu inwestycji nie ma żadnego planu miejscowego, co uzasadnia wydawanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego; umniejszenie atrakcyjności gospodarstwa agroturystycznego i utrata spodziewanych zysków, jako argumenty pozaprawne z punktu widzenia prawa administracyjnego, nie mogą stanowić podstawy do wydania odmownej decyzji administracyjnej, a spory cywilnoprawne rozstrzygają sądy powszechne; interes prawny wnoszących sprzeciw wobec lokalizacji inwestycji nie został naruszony, a ich interes faktyczny nie podlega ochronie.