Sprawa ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. w przedmiocie nakazania rozbiórki obiektu budowlanego
Tezy

1. Wolnostojące urządzenie reklamowe jest budowlą to jest obiektem budowlanym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. "b" w związku z ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/.

2. Skoro po zgłoszeniu zamiaru zainstalowania urządzenia reklamowego właściwy organ nie podjął działań, o których mowa w art. 30 ust. 1a Prawa budowlanego, ani też stosowną decyzją nie wniósł sprzeciwu względnie nie nałożył obowiązku uzyskania przez skarżącego pozwolenia na budowę /art. 30 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego/ to brak jest podstaw do przyjęcia, że w sprawie zaistniały warunki przewidziane w art. 48 Prawa budowlanego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Dariusza B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia 15 sierpnia 1999 r. (...) w przedmiocie nakazania rozbiórki obiektu budowlanego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. z dnia 27 maja 1999 r. (...); (...).

Uzasadnienie strona 1/6

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. decyzją z dnia 27 maja 1999 r. na podstawie art. 51 ust. 4 w związku z art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nakazał właścicielowi Dariuszowi B. rozbiórkę urządzenia reklamowego znajdującego się na nieruchomości przy ul. P. 2 w P. - działka nr 2 o pow. 0,0188 m2, wykonanego bez wymaganego zgłoszenia.

W uzasadnieniu powyższej decyzji wyjaśniono, że Dariusz B. na terenie swojej działki zamontował urządzenie reklamowe, które wymagało zgłoszenia zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 1 Prawa budowlanego, którego to obowiązku nie dopełnił. Przedmiotowa działka znajduje się w strefie objętej ochroną konserwatorską jako zespół urbanistyczno-architektoniczny wpisany do rejestru zabytków. W związku z powyższym zamontowanie urządzenia reklamowego powinno być uzgodnione z Miejskim Konserwatorem Zabytków, czego również inwestor nie dopełnił.

Wykonanie konstrukcji stalowej o wysokości 6,5 m, niosącej 3 płaszczyzny reklamowe o wymiarach 3,5 x 9,0 m na fundamentach, bez dokumentacji technicznej zatwierdzonej przez uprawniony do tego organ powoduje zagrożenie dla ludzi i mienia.

Po rozpatrzeniu odwołania wniesionego od powyższej decyzji przez Dariusza B. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. decyzją z dnia 15.08.1999 r. na podstawie art. 104 i art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa uchylił powołaną podstawę prawną tj. art. 51 ust. 1 w związku z art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ i przywołał w to miejsce art. 48 cyt. wyżej ustawy, a w pozostałej części utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W motywach powyższej decyzji organ odwoławczy przytoczył następujące ustalenia faktyczne i argumenty prawne:

Właściciel działki pismem z dnia 31.03.1998 r. poinformował Urząd Miejski w P. o zamiarze zainstalowania reklamy na przedmiotowej posesji. Pismo swoje skierował do Plastyka Miejskiego. Pismo powyższe jednak nie spełniało warunków zgłoszenia, którego zakres jest ściśle określony w art. 30 ust. 1a prawa budowlanego /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. Brak podania przez przyszłego inwestora terminu realizacji swego zamierzenia czyni zgłoszenie niekompletnym.

W Wydziale Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miejskiego w P. został złożony wniosek z dnia 20.08.1998 r. przez Dariusza B. o wydanie warunków zabudowy tymczasowego nośnika reklamowego słusznie kwalifikującego swoją inwestycję do kategorii budowli (...).

Prezydent Miasta P. decyzją (...) z dnia 16.06.1998 r. odmówił ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla wnioskowanej inwestycji z powodu sprzeczności z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta P. /uchwała Rady Miasta P. z dnia 6.12.1994 r. opublikowana w Dz.Urz. Woj. P. nr 22 poz. 246 z dnia 8.12.1994 r./, a także z ustawą o drogach publicznych z dnia 21.03.1985 r. i pismem Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych (...).

Strona 1/6