Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi P. H. na akt Starosty [...] z dnia [...] października 2008 r. Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia uproszczonego planu urządzania lasów oddala skargę
P. H., działając za pośrednictwem pełnomocnika procesowego, w dniu 5 listopada 2013 r. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na akt Starosty [...] z dnia [...] października 2008 r. nr [...] wydany "w przedmiocie zatwierdzenia uproszczonego planu urządzania (urządzenia) lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa położonych na terenie wsi wskazanych w wymienionym akcie na okres od 1.01.2008 do 31.12.2017, błędnie zatytułowany jako »decyzja«". Domagał się uchylenia zaskarżonego aktu w całości i zasądzenia kosztów postępowania, a także dopuszczenia dowodu z dokumentów dołączonych do skargi, które strona powołała na uzasadnienie twierdzeń co do stanu faktycznego sprawy, żądań i argumentacji skargi, a ponadto przedstawienia przez organ dekantacji związanej z zatwierdzeniem przedmiotowego planu oraz wezwaniem organu przez skarżącego do usunięcia naruszenia prawa.
Zaskarżonemu aktowi zarzucił naruszenie:
1. art. 22 ust. 2 w zw. z art. art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach poprzez zatwierdzenie uproszczonego planu urządzenia lasu w zakresie dotyczącym działek nr [...] i [...] obręb [...], [...] , gmina [...]), mimo że ówcześni właściciele nieruchomości objętych tymi działkami - A. i W. H. nie zostali zawiadomieni na piśmie o wyłożeniu projektu uproszczonego planu urządzenia lasu, co uniemożliwiło im złożenie zastrzeżeń i wniosków w sprawie planu;
2. art. 22 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o lasach poprzez zatwierdzenie uproszczonego planu urządzenia lasu obejmującego działki nr [...] i [...], mimo że działki te nie zostały przeznaczone do produkcji leśnej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ani w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;
3. art. 22 ust. 2 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o lasach poprzez zatwierdzenie uproszczonego planu urządzenia lasu dla nieruchomości stanowiących działki nr [...] i [...], których powierzchnie wynoszą odpowiednio [...] ha i [...] ha, a ich łączny obszar wynosi 9.[...] ha, natomiast sporządzenie uproszczonego planu urządzenia lasu jest dopuszczalne wyłącznie w przypadku lasu o obszarze co najmniej 10 ha.
W uzasadnieniu wyjaśnił, że Starosta [...] aktem z dnia [...] października 2008 r. nr [...], błędnie oznaczonym jako decyzja, zatwierdził plan urządzenia lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa dla miejscowości wymienionych w tym akcie; przedmiotowy plan objął w szczególności działki nr [...] i [...], położone w obrębie ewidencyjnym [...]. Właścicielami nieruchomości stanowiących wymienione działki w chwili sporządzenia projektu uproszczonego planu urządzenia lasu byliA. I W. H., natomiast obecnie nieruchomości te stanowią przedmiot własności skarżącego.
Powołując się na brzmienie art. 21 ust. 4 zd. drugie ustawy o lasach, skarżący stwierdził, że ówcześni właściciele nieruchomości stanowiącej działki nr [...] i [...] nie zostali jednak zawiadomieni o wyłożeniu do publicznego wzglądu (o miejscu i terminie wyłożenia) uproszczonego planu urządzenia lasu. Ponadto wskazał na znaczenie indywidulanego zawiadomienia właścicieli nieruchomości objętych projektem uproszczonego planu uprzedzenia lasu, wynikające z art. 21 ust. 5 powołanej ustawy. Brak tego rodzaju indywidulanego zawiadomienia przepisów uznał za istotne naruszenie prawa, bowiem mogło ono mieć doniosły wpływ na ostateczną treść uproszczonego planu.