1. Realizacja obiektu budowlanego jakim jest kabina telefoniczna winna być poprzedzona uzyskaniem pozwolenia na budowę.
2. Jakkolwiek wyliczenie obiektów małej architektury w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ nie jest wyczerpujące, wymienione przykłady takich obiektów wskazują, że nie można do nich zaliczyć kabiny telefonicznej. Kabina telefoniczna nie jest bowiem wyłącznie małym obiektem kubaturowym, jest natomiast obiektem trwale powiązanym z gruntem, ogólnodostępnym i usytuowanym w miejscu publicznym, wyposażonym w urządzenia wymagające doprowadzenia przyłączy i urządzenia te z kolei objęte są również obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Telekomunikacji Polskiej - Spółki Akcyjnej - Zakładu Telekomunikacji - K. na decyzję Wojewody W. z dnia 6 kwietnia 2000 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Powiatowego w K. z dnia 10 marca 2000 r. (...) w części dotyczącej nałożenia obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę; w pozostałej części skargę oddala.
Decyzją (...) z 10 marca 2000 r. Starosta Powiatowy w K. powołując się na postanowienie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ zgłosił sprzeciw w sprawie robót budowlanych objętych zgłoszeniem Telekomunikacji Polskiej SA Zakład Telekomunikacji w K., Rejon Telekomunikacji w J. z 29 lutego 2000 r., a polegających na postawieniu kabiny telefonicznej w K. przy ul. S. na działce (...) i nałożył obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę wskazując, że przedmiotowa inwestycja nie mieści się w zestawieniu budynków i robót budowlanych wymienionych w art. 29 Prawa budowlanego.
W uzasadnieniu decyzji Starosta Powiatowy w K. wyjaśnił, że 29 lutego 2000 r. Telekomunikacja Polska SA Zakład Telekomunikacji w K., Rejon Telekomunikacji w J., zgłosiła roboty budowlane polegające na postawieniu kabiny telefonicznej w K. przy ul. S. na działce na (...), a w jego ocenie przedmiotowa inwestycja nie została wyłączona spod działania ogólnej zasady zawartej w art. 28 Prawa budowlanego tj. z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. W odwołaniu od powyższej decyzji inwestor stwierdził, że nie zgadza się z przedstawioną w niej interpretacją art. 29 oraz art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane i wniósł o zwolnienie robót polegających na postawieniu kabiny telefonicznej z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę.
Po rozpatrzeniu powyższego odwołania Wojewoda W. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji i podzielił zawartą w niej motywację. Zgodził się ze stanowiskiem, że zgłoszona inwestycja nie jest objęta wyłączeniami przewidzianymi w art. 29 Prawa budowlanego. Uznał, że kabiny telefonicznej nie można uznać za obiekt małej architektury bo do takich obiektów w myśl art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego zalicza się niewielkie obiekty użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku. Organ odwoławczy stwierdził nadto, że nowo budowana kabina telefoniczna wymaga doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego a to z kolei wymaga uzyskania pozwolenia na budowę. Pozwoleniem takim musi być objęta cała inwestycja.
Przesłanką uzasadniającą nałożenie obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, zdaniem organu II instancji może być, zgodnie z art. 30 ust. 3 pkt 1 Prawa budowlanego zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia. Takie zagrożenie w kabinie telefonicznej może mieć miejsce o czym świadczy załączona do akt opinia o sposobie ochrony od porażeń w budce telefonicznej.
Ze skargą na powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego wystąpiła Telekomunikacja Polska SA Zakład Telekomunikacji w K. wnosząc o jej uchylenie, jako wydanej z naruszeniem art. 29 ust. 1 pkt 5 i art. 30 Prawa budowlanego. W uzasadnieniu skargi stwierdziła, że art. 29 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę obiekty małej architektury, jakimi są kabiny i półkabiny telefoniczne.