Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak Sędzia WSA Andrzej Skoczylas Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2014 r. sprawy ze skargi Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia [...] kwietnia 2014r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy B. z dnia [...] 2013r. nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile na rzecz skarżącego kwotę [...] zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Wójt Gminy B. (dalej również jako: Wójt Gminy) decyzją z dnia [...] 2013 r. (znak [...]), na podstawie art. 88 i art. 89 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. nr 151, poz. 1220, z późn. zm.), wymierzył "A" (dalej: "A"Oddział w P.) - w której trwałym zarządzie znajduje się nieruchomość Skarbu Państwa stanowiąca pas drogi krajowej nr [...]: działki nr [...] i [...], obręb ewidencyjny N.; działka nr [...], obręb ewidencyjny T. i działka nr [...], obręb ewidencyjny P. - administracyjną karę pieniężną w wysokości 858 508,08 zł za zniszczenie 22 drzew poprzez niewłaściwe wykonanie zabiegów pielęgnacyjnych (punkt 1. decyzji). Ponadto w punkcie 2. organ wskazał na termin i sposób uiszczenia wymierzonej kary pieniężnej.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. (dalej również: Kolegium) decyzją z dnia [...] 2013 r. nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 oraz art. 89 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody uchyliło zaskarżoną decyzję organu I instancji w części dotyczącej wysokości kary pieniężnej za zniszczenie drzew (punkt 1) i wymierzyło (punkt 2) "A" Oddział w P. administracyjną karę pieniężną w wysokości 850 273,05 zł za zniszczenie przedmiotowych 22 drzew gatunku topola, zaś w pozostałym zakresie utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję (punkt 3).
W dniu 24 września 2014 r. "A" Oddział w P. skierowała do Wójta Gminy B. wniosek o umorzenie przedmiotowej kary pieniężnej w kwocie 850 273,05 zł (pismo znak [...]).
W uzasadnieniu wniosku zobowiązany podmiot wyjaśnił, że u podstaw działań mających na celu przeprowadzenie cięć pielęgnacyjnych przedmiotowych drzew leżało wyłącznie zapewnienie bezpieczeństwa użytkownikom ruchu drogowego, a działanie to w żadnym razie nie miało prowadzić do unicestwienia drzew rosnących przy drodze krajowej nr [...]. Dalej wnioskodawca zaznaczył, że zaistniały efekt w postaci zniszczenia (zamarcia) drzew nastąpił tylko w przypadku 22 drzew, zaś pozostałe poddane zabiegom pielęgnacyjnym 43 topole zostały odbudowane i tym samym uratowane. Dalej wnioskodawca oświadczył, że gotowy jest dokonać w ustalonym pomiędzy stronami i popartym opiniami ekspertów czasie nasadzeń drzew tak przy drodze krajowej nr 10, jak i w innym miejscu wskazanym przez Gminę, i to w liczbie będącej rekompensatą za powstałe zniszczenia, a działania te pozwolą na odtworzenie zniszczonych terenów zielonych, tak jak to przewiduje art. 88 ust. 6 ustawy o ochronie przyrody.
Odwołując się do stanowiska orzecznictwa, wnioskodawca podniósł, że przywołany przepis dotyczy przypadków obligatoryjnego umarzania kar w razie zaistnienia przewidzianych w nim przesłanek i dotyczy kar wymierzonych za zniszczenie drzew, a nie za ich wycięcie bez pozwolenia; generalnie zaś przepisy powołanej ustawy nie wyłączają możliwości umarzania kar na zasadzie tzw. instytucji uznania administracyjnego, o ile są ku temu podstawy zawarte w stosownych odrębnych unormowaniach ustawowych. W tym zakresie wnioskodawca wskazał na zaistnienie przesłanek do rozpatrzenia sprawy zarówno pod kątem przepisów ustawy o ochronie przyrody, jak i przepisów odrębnych, którymi są przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. nr 157, poz. 1240, z późn. zm.). Poza powtórzeniem zobowiązania do nasadzenia drzew wnioskodawca stwierdził, że za umorzeniem kary przemawia również interes publiczny, bowiem taki cel mają wszelkie działania podejmowane przez "A" nakierowane na dbałość o stan dróg i zapewnienie bezpieczeństwa uczestnikom ruchu drogowego. Zainteresowany podkreślił, że konieczność wydatkowania z budżetu Skarbu Państwa dość wysokiej kwoty nałożonej kary spowoduje umniejszenie nakładów na drogi, w tym również na zieleń przydrożną, której właściwy stan ma wpływ na ogólny stan pasa drogowego, którego jest elementem.