Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.) Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski Protokolant St. inspektor sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2022 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. w C. na czynność Opolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Opolu z dnia 4 stycznia 2022 r., nr RZ.5140.45.2021.SO w przedmiocie włączenia karty ewidencyjnej zabytku do wojewódzkiej ewidencji zabytków oddala skargę.
Zaskarżoną przez spółkę A. sp. z o.o. (dalej także: skarżąca lub Spółka), reprezentowaną przez pełnomocnika, czynnością z 4 stycznia 2022 r. Opolski Wojewódzki Konserwator Zabytków (dalej: organ lub OWKZ) - działając na podstawie art. 22 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 710, 954 ze zm.), dalej jako: ustawa lub u.o.z., oraz § 15 Rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 10 września 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1886 ze zm.), dalej jako: rozporządzenie - zawiadomił Prezydenta [...] o włączeniu karty ewidencji zabytków do wojewódzkiej ewidencji zabytków budynku dawnej szkoły zlokalizowanego przy ul. [...] w [...] do wojewódzkiej ewidencji zabytków.
Z czynnością tą nie zgodziła się Spółka, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, w skardze wywiedzionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, zarzuciła jej naruszenie:
1) art. 22 ust. 4 i 5 ustawy "poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na oparciu dokonanej czynności włączenia karty ewidencyjnej zabytku do wojewódzkiej ewidencji zabytków o przepisy odnosząc się do innej formy ochrony zabytków - gminnej ewidencji zabytków",
2) art. 3 pkt 1 i 2 ustawy "poprzez błędną wykładnię pojęcia zabytku i w konsekwencji niewłaściwe ujęcie w wojewódzkiej ewidencji zabytków budynku dawnej szkoły przy ul. [...] w [...], który nie ma cech zabytku, a zatem nie powinien być ujęty w ewidencji",
3) § 10 ust. 1, § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., nr 113, poz. 661), dalej: rozporządzenie z 2011 r., "poprzez włączenie karty ewidencyjnej zabytku do wojewódzkiej ewidencji zabytków, pomimo iż nie spełnia ona wymogów opisanych w przywołanych przepisach rozporządzenia",
4) art. 6, art. 7, art. 8 i art. 9 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.), dalej Kpa, "polegające na dowolnym sporządzeniu karty ewidencyjnej obiektu nieruchomego i braku dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli oraz prowadząc postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej".
Podnosząc te zarzuty strona skarżąca wniosła o stwierdzenie bezskuteczności zaskarżonej czynności Opolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków polegającej na włączeniu do wojewódzkiej ewidencji zabytków budynku dawnej szkoły przy ul. [...] w [...] oraz zasądzenie kosztów postępowania.
Jednocześnie autor skargi wniósł o dopuszczenie wskazanych w skardze dokumentów celem przeprowadzenia dowodu uzupełniającego z nich na okoliczność braku historycznych i artystycznych cech obiektu, które uzasadniałyby konieczność jego zachowania w stanie niezmienionym i umieszczenia w wojewódzkiej ewidencji zabytków, które to dokumenty - zdaniem autora skargi - są niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowodują nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie.