Decyzją z dnia 8 sierpnia 2019 r., Burmistrz odmówił skarżącej przyznania dodatku mieszkaniowego. W uzasadnieniu wskazał, że wywiad środowiskowy nie został przeprowadzony z uwagi na brak współdziałania strony z organem. Podał, że strona nie zareagowała na kierowane do niej zawiadomienia, a także nie była obecna podczas wyznaczonego na dzień 10 lipca 2019 r. wywiadu w miejscu zamieszkania. Zachowanie strony organ uznał za równoznaczne z odmową złożenia oświadczenia o stanie majątkowym. Ponadto organ I instancji stwierdził, że zgromadzone w toku postępowania dowody mogą świadczyć o tym, że skarżąca nie korzysta z lokalu przy ul. [...], a dowodzi tego przedstawiona faktura za energię elektryczną z zerowym zużyciem (rozliczenie za okres od 30 października 2018 r. do 29 kwietnia 2019 r.). Końcowo stwierdził, że dodatek mieszkaniowy nie może służyć do pokrywania kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego, w którym strona nie zamieszkuje, gdyż warunkiem uprawiającym do dodatku mieszkaniowego jest faktyczne zamieszkiwanie wnioskodawcy i prowadzenie przez niego gospodarstwa domowego w lokalu, do którego przysługuje mu tytuł prawny.
W odwołaniu skarżąca zarzuciła naruszenie prawa materialnego i przepisów procedury oraz sprzeczność istotnych ustaleń organu I instancji z treścią zebranego materiału dowodowego, a także opieszałość w wydaniu decyzji wobec orzeczonej eksmisji do innego lokalu socjalnego. Odwołująca podniosła, że zgodnie z § 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1788) wywiad przeprowadza się w miejscu zamieszkania osoby lub rodziny albo w miejscu ich pobytu. Organ pominął okoliczność, że na miejsce przeprowadzenia wywiadu wskazywała mieszkanie, w którym stale wypełnia swoje obowiązki wynikające ze sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny.
Organ odwoławczy utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję, wskazał na wstępie na wynikające z przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2133), zwanej dalej ustawą, zasady postępowania w sprawie dodatków mieszkaniowych i przyznawania takich dodatków.
Przypomniał, że sposób przeprowadzania wywiadu środowiskowego został określony w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 kwietnia 2013 r. w sprawie sposobu przeprowadzania wywiadu środowiskowego, wzoru kwestionariusza wywiadu oraz oświadczenia o stanie majątkowym wnioskodawcy i innych członków gospodarstwa domowego, a także wzoru legitymacji pracownika upoważnionego do przeprowadzenia wywiadu (Dz. U. z 2013 r., poz. 589), zwanego dalej rozporządzeniem. Skarżąca we wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego oświadczyła, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, a jej średni miesięczny dochód, za okres 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku, wyniósł 620 zł. Przeprowadzenie wywiadu w miejscu zamieszkania skarżącej okazało się niemożliwe z przyczyn leżących po jej stronie. SKO uznało, że tym samym nie wywiązała się ona z obowiązku czynnego współdziałania z organem przy ustalaniu swojej sytuacji majątkowej. Podkreśliło, że przepisy dotyczące dodatków mieszkaniowych nakładają na stronę wymóg współdziałania z organem właściwym w sprawach dodatków mieszkaniowych w celu dokładnego ustalenia okoliczności faktycznych, zaś kwestionowanie podejmowanych przez organ czynności można poczytywać za przeszkodę, o której mowa w art. 7 ust 4 ustawy. Brak współdziałania w tym zakresie musi skutkować odmową przyznania świadczenia. Powołało się przy tym na liczne orzecznictwo sądów administracyjnych.