Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Gerard Czech Sędzia WSA Beata Kozicka Protokolant Marta Gajowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2022 r. sprawy ze skargi Z. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez Z. P. (zwaną dalej skarżącą lub wnioskodawczynią) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. (zwanego dalej SKO lub Kolegium) z dnia [...]., nr [...], którą uchylono w całości decyzję wydaną przez Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych i Dodatków Mieszkaniowych Ośrodka Pomocy Społecznej w P. (dalej w skrócie: OPS), działającego z upoważnienia Burmistrza P., z dnia [...], nr [...], o odmowie przyznania skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, oraz przyznano skarżącej prawo do tego świadczenia na okres od dnia 16 października 2020 r. bezterminowo.
Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym i prawnym:
W dniu 22 czerwca 2020 r. (data wpływu) skarżąca złożyła w OPS wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnym ojcem P. M., posiadającym orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w P. z dnia 8 kwietnia 2010 r., [...]. Do wniosku załączyła oświadczenie z dnia 19 czerwca 2020 r., w którym wskazała, że w przypadku przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego rezygnuje z pobieranego zasiłku dla opiekuna z datą przyznania wnioskowanego świadczenia. Skarżąca przedłożyła też ww. orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w P. z dnia 8 kwietnia 2010 r. zaliczające ojca do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności na stałe, z którego wynika, że nie można ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 1 marca 2010 r.
Następnie decyzją z dnia [...]. Kierownik Działu Świadczeń Rodzinnych i Dodatków Mieszkaniowych OPS odmówił przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na ojca - P. M. Decyzja wydana została na podstawie art. 20 ust. 3, art. 17 ust. 1 pkt 4, ust. 1b, ust. 5 pkt 1 lit. b, art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W uzasadnieniu decyzji organ przytoczył brzmienie art. 17 ust. 1b oraz powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, w którym stwierdzono, że art. 17 ust. 1b ustawy w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 2 ust. 1 Konstytucji. Następnie wywodził organ, że rozstrzygnięcia Trybunału nie można odczytywać w oderwaniu od treści uzasadnienia wyroku, w którym wyraźnie wskazano, że skutkiem wejścia w życie wyroku TK nie jest ani uchylenie art. 17 ust. 1b ustawy, ani uchylenie decyzji przyznających świadczenia, ani wykreowanie "prawa" do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa. Trybunał Konstytucyjny orzekł ostatecznie o niekonstytucyjności jedynie części normy wynikającej z art. 17 ust. 1b ustawy. Organ odnotował, że ustawodawca do dnia wydania przedmiotowej decyzji nie zrealizował zalecanej korekty stanu prawnego, co powoduje, że nie może zastępować ustawodawcy ani też wydać orzeczenia, które wykraczałoby poza zakres wyroku Trybunału Konstytucyjnego i stąd też wnioskodawczyni na dzień wydania przedmiotowej decyzji nie należy do tej kategorii opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, o których mowa w art. 17 ust. 1b ustawy. Wyjaśnił również, wskazując na brzmienie art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy, że kolejną negatywną przesłanką uniemożliwiającą przyznanie wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego jest fakt pobierania przez skarżącą zasiłku dla opiekuna z tytułu opieki nad ojcem. Z akt sprawy wynika, że wnioskodawczyni decyzją z dnia [...]., nr [...], wydaną przez SKO, przyznano od dnia 1 czerwca 2014 r. - bezterminowo - zasiłek dla opiekuna, z którego to świadczenia skarżąca nie zrezygnowała, składając oświadczenie w tej sprawie w dniu 19 czerwca 2020 r. Zdaniem organu skoro w obrocie prawnym pozostaje decyzja Kolegium z dnia [...] to złożenie tego rodzaju oświadczenia strony należało uznać za wybór dokonany w trybie art. 27 ust. 5 ustawy, co obligowało organ do odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.