WSA w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 grudnia 2017 r. sprawy ze sprzeciwu K. G. od decyzji SKO w Opolu w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala sprzeciw.
Uzasadnienie strona 2/7

Od powyższej decyzji strona złożyła odwołanie, w którym wniosła o rzetelne i pozytywne załatwienie sprawy. Zaskarżonej decyzji zarzucił odwołujący, że sporne działki położone są w [...] i zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z 2017 r. oznaczone są nadal jako grunty orne i jako takie były i są użytkowane rolniczo. Podniósł, że zmiana planu, oględziny oraz sporządzona przez rzeczoznawcę wycena gruntów spowodowała astronomiczny wzrost ceny tych działek. Sporządzona wycena wartości nieruchomości jest wątpliwa, gdyż nie uwzględnia, że są to grunty nieuzbrojone, bez dostępu do prądu, wody i kanalizacji z polną drogą, jako dojazdową.

Zaskarżoną decyzją z dnia 28 sierpnia 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu uchyliło decyzję organu I instancji i sprawę przekazało do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu organ odwoławczy, po przedstawieniu stanu faktycznego i zacytowaniu przepisów mających zastosowanie w sprawie wskazał, iż odwołanie zasługuje na uwzględnienie, choć z innych względów niż w nim podniesiono. Podało SKO, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż dotyczyła nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w [...] prowadzi księgę wieczystą nr [...], w skład, której wchodzą m.in. działki o numerach c, h, i, j, a, b, t, k, l, ł, m, n, d, o, f, p, r i g w [...]. Materialnoprawną podstawę orzekania w niniejszej sprawie stanowi ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073), zwłaszcza przepisy art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 1, ust. 3 - 6. Rzeczoznawca majątkowy w sporządzonym operacie szacunkowym, przyjętym bez zastrzeżeń przez organ pierwszej instancji, ustalił rentę planistyczną jedynie w odniesieniu do działek o numerach a i b, a nie co do całej zbytej nieruchomości. Argumentował organ, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wypracowano stanowisko zgodnie, z którym możliwe jest ustalenie renty planistycznej w stosunku do części działek objętych jedną księgą wieczystą, ale wyłącznie w odniesieniu do działek stanowiących przedmiot obrotu, jako prawnie wyodrębnionej nieruchomości. Skoro zatem przedmiotem obrotu były określone działki, zapisane w jednej księdze wieczystej i stanowiące jedną nieruchomość, to renta planistyczna powinna zostać ustalona w stosunku do wszystkich tych działek, a nie jedynie ich części. Wskazując na powyższe organ odwoławczy uznał za wadliwe stanowisko organu pierwszej instancji, który ustalił rentę planistyczną wyłącznie wobec wzrostu wartości działek o numerach a i b, podczas, gdy przedmiotem obrotu były również inne działki zapisane w księdze wieczystej nr [...]. Następnie, wskazując na przepis art. 138 § 2 K.p.a. organ drugiej instancji podał, że Kolegium obowiązane jest wydać rozstrzygnięcie o charakterze kasacyjnym, w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego przez organ pierwszej instancji zgodnie z zasadą instancyjności wyrażoną w art. 15 K.p.a., a to wobec tego, że w ramach ponownego rozpatrywania sprawy organ winien przeprowadzić postępowanie dowodowe w stosunku do całej nieruchomości będącej przedmiotem obrotu, w szczególności uzyskać operat szacunkowy uwzględniający tę kwestię. Dodał, że na mocy art. 176 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn. zm.) rzeczoznawca majątkowy podlega wyłączeniu od udziału w szacowaniu nieruchomości, jeżeli zachodzą przesłanki wymienione w art. 24 K.p.a.

Strona 2/7