Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie w przedmiocie świadczeń pieniężnych z tytułu pracy przymusowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...] , nr [...] w przedmiocie świadczeń pieniężnych z tytułu pracy przymusowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...] Nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję własną tegoż organu z dnia [...] o odmowie przyznania świadczenia pieniężnego.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:

J. J. wnioskiem z dnia 23 marca 2010 r. zwrócił się do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie o przyznanie mu świadczenia pieniężnego określonego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r.

o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.). W uzasadnieniu wniosku podał, że wraz z rodziną w 1940 r. został wysiedlony przez Niemców z gospodarstwa rolnego stanowiącego ich własność o powierzchni 9 hektarów do majątku rolnego należącego do Niemca, które to gospodarstwo było pilnowane przez Z. K. w S., a zarządzane przez Niemca o nazwisku B.. W majątku tym pracował bardzo ciężko od października 1940 do stycznia 1945 r., bez wynagrodzenia, przy różnych pracach. Do wniosku dołączył dokumenty w postaci oświadczenia świadków: M. T. i L. S. na okoliczność wysiedlenia, pismo z dnia 16 lutego 2010 r. Archiwum Państwowego w P. Odział w Ł na okoliczność pobierania podatku gruntowego w latach 1940/1941 z gospodarstwa Z. K. ze wsi S., pozytywną opinię Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę Zarząd Wojewódzki w O. z dnia 18 marca 2010 r., Nr [...].

Na wezwanie organu wnioskodawca przesłał poświadczone za zgodność zeznania świadków S. K., W. K., J. O., kartę osobową brata W. J., ankietę składaną celem uzyskania dowodu osobistego oraz protokół z przesłuchania strony.

Decyzją z dnia [...] Nr [...] , Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Warszawie, działając na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy (...) oraz w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07 odmówił przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawca w okresie okupacji wykonywał pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania, która nie przybrała szczególnie dotkliwej formy, bowiem nie była połączona z wysiedleniem i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska.

Z treścią tej decyzji nie zgodził się J. J., składając wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Podniósł w nim, że zapadła decyzja jest w jego ocenie chybiona, bowiem będąc dzieckiem doznał niezwykle brutalnego wysiedlenia z posiadanej nieruchomości w miejscowości B.. Okupant pozbawił jego i jego rodzinę nie tylko własnego mienia i mieszkania, ale także środków do życia, zmuszając go do ciężkiej pracy za kromkę chleba.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Warszawie w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 2 pkt 2 lit "a", art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...].

Strona 1/4