Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska - spr. Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant st. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 stycznia 2010r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Gminy Łubniany z dnia 24 sierpnia 2009 r., Nr XXVII/146/09 w przedmiocie zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości gminnych oraz ich wydzierżawiania, wynajmowania i użyczania na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata 1) stwierdza nieważność paragrafu 9 zaskarżonej uchwały, 2) określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w części określonej w punkcie 1 wyroku.
Wojewoda Opolski wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy Łubniany Nr XXVII/146/09 z dnia 24 sierpnia 2009 r., w sprawie określenia zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości stanowiących własność gminy oraz ich wydzierżawiania, wynajmowania i użyczania na czas oznaczony dłuższy niż trzy lata, żądając stwierdzenia nieważność § 9 ust. 1, 2, 3 i 4 tego aktu, z powodu istotnego naruszenia prawa. W zaskarżonej uchwale Rada Gminy Łubniany, jako podstawę prawną jej wydania wskazała przepisy art. 18 ust 1 i ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz.1591 ze zm.).
W uzasadnieniu skargi podano, że przedmiotowa uchwała zawiera przepisy powszechnie obowiązujące w rozumieniu art. 40 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, wskazując, iż w przepisie art. 18 ust. 1 i ust. 2 pkt 9 lit. a tej ustawy, ustawodawca upoważnił radę gminy do wydania uchwał w sprawach majątkowych gminy przekraczających zakres zwykłego zarządu określających zasady nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości raz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż trzy lata lub na czas nieoznaczony, o ile ustawy szczególnie nie stanowią inaczej.
Skarżący wskazał, że w paragrafie 9 ust. 1 przedmiotowej uchwały Rada Gminy Łubniany ustaliła, że cena nieruchomości przeznaczonej na cele mieszkaniowe sprzedanej w drodze bezprzetargowej może być rozłożona na raty na okres 10 lat, a nieruchomości o innym przeznaczeniu na 5 lat. Powyższą regulację Wojewoda Opolski uznał za nieuprawnioną modyfikację normy ustawowej. Zgodnie, bowiem z art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 ze zm.) cena nieruchomości sprzedawanej w drodze bezprzetargowej lub w drodze rokowań, o których mowa w art. 37 ust. 2 i 3 oraz art. 39 ust. 2 ustawy może zostać rozłożona na raty, na czas nie dłuższy niż 10 lat. Oznacza to, że ustawodawca nie przyznał radzie gminy kompetencji do modyfikowania tej regulacji i skracania do 5 lat maksymalnego ustawowego okresu 10 lat, na jaki można rozkładać płatność w ratach ceny lokali o innym przeznaczeniu niż mieszkaniowe.
Zarzut nieuprawnionej modyfikacji normy ustawowej, skarżący podniósł również w odniesieniu do ust. 2 paragrafu 9 zaskarżonej uchwały. W przepisie tym Rada Gminy Łubniany ustaliła, że pierwsza rata podlega zapłacie do dnia zawarcia umowy sprzedaży i nie może być niższa niż 50 % ustalonej ceny nieruchomości, przy sprzedaży na cele mieszkaniowe, a 20 % przy sprzedaży nieruchomości o innym przeznaczeniu. Zdaniem Wojewody Opolskiego, również i ten zapis jest niezgodny z art. 70 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowiący, że pierwsza rata podlega zapłacie nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej wartość nieruchomości, a następne raty wraz z oprocentowaniem podlegają zapłacie w terminach ustalonych przez strony w umowie. Rada gminy nie została więc upoważniona do modyfikacji regulacji ustawowej w zakresie ustalenia terminu zapłaty pierwszej raty, jak i do arbitralnego ustalania wielkości rat. W ocenie skarżącego, regulacja zawarta w § 9 ust. 2 uchwały ustalająca minimalne wysokości rat prowadzić będzie do istotnego ograniczenia swobody organu wykonawczego, któremu ustawodawca przyznał kompetencję do ustalenia terminów płatności następnych rat wraz z oprocentowaniem w umowie zawieranej z nabywcą nieruchomości. Wysokość rat jest ściśle powiązana z ich ilością wynikającą z okresu, na jaki cena jest rozłożona, a także z należnym oprocentowaniem. Skarżący zarzucił, że ustawodawca nie przyznał radzie gminy kompetencji do ustalania wysokości rat, a jedynie w art. 70 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami upoważnił ją do ustalenia innej stopy procentowej niż określona w art. 70 ust. 3 ww ustawy. Dodatkowo Wojewoda wywodził, powołując się na utrwalone orzecznictwo sądów administracyjnych, że podział kompetencji na organy wykonawcze i stanowiące gminy wynikający z przepisów ustawy o samorządzie gminnym skutkuje koniecznością ścisłego przestrzegania kompetencji przyznanych poszczególnym organom gminy.