Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Opolu w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zalesiania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk - spr. Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 1 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 29 marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zalesiania oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6161 Lasy oraz zalesianie gruntów rolnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Lasy
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/9

Przedmiotem skargi wniesionej w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, przez M. K., jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 29 marca 2011 r., nr [...], utrzymująca w mocy decyzję własną tego organu z dnia 10 czerwca 2010 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 listopada 2008 r., [...], o uchyleniu decyzji Starosty Prudnickiego z dnia 19 września 2008 r. i odmowie przekazania M. K. obowiązków związanych z prowadzeniem uprawy leśnej

Rozpoznanie skargi przez Sąd poprzedziło postępowanie, które miało następujący przebieg:

Decyzją z dnia 19 września 2008 r., nr [...], Starosta Prudnicki umorzył postępowanie z wniosku M. K. o przeniesienie obowiązków związanych z prowadzeniem uprawy leśnej na działkach nr A i B położonych w miejscowości [...] oraz ekwiwalentu, wynikających z ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (Dz. U. Nr 73, poz. 764 ze zm.), w związku z nabyciem działek w dniu 21 marca 2008 r. od M. B. Uzasadniajac rozstrzygnięcie organ podał, że wskazane działki zostały zalesione w 2003 r. przez Z. B., w trybie ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. Z przedłożonego aktu notarialnego wynika natomiast, że M. K. kupił te grunty od M. B., który otrzymał je w dniu 1 lipca 2004 r., w formie darowizny od swego ojca - Z. B. Uznając, że prawa i obowiązki związane z prowadzeniem uprawy leśnych oraz ekwiwalent przekazuje się decyzją administracyjną tylko w razie przeniesienia własności zalesionej nieruchomości w drodze sprzedaży bądź spadkobrania, a możliwość taka nie istnieje w przypadku darowizny, organ stwierdził, iż M. B. nie nabył praw i obowiązków związanych z prowadzeniem uprawy leśnej oraz ekwiwalentu i dlatego nie można było przenieść tych praw na kolejnego nabywcę gruntu. Z tego też względu postępowanie w sprawie uznał za bezprzedmiotowe.

Na skutek odwołania, decyzją z dnia 28 listopada 2008 r. nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu uchyliło powyższą decyzję i orzekło o odmowie przekazania M. K. obowiązków związanych z prowadzeniem uprawy leśnej na działkach nr A i B, położonych w miejscowości [...] wskazując, że ich podmiotem był Z. B. Argumentując uchylenie decyzji pierwszoinstancyjnej organ odwoławczy wskazał, że brak łącznego zaistnienia przesłanek z art. 7 ust. 6a ustawy o zalesieniu, powinien prowadzić do wydania decyzji o odmowie przeniesienia praw i obowiązków, których on dotyczy. Brak przesłanek do wydania decyzji pozytywnej nie stanowi bowiem podstawy do umorzenia postępowania, a od bezprzedmiotowości postępowania należy odróżnić przypadek bezzasadności żądania strony. Wyjaśniając, że o bezzasadności żądania organ może władczo orzec w decyzji administracyjnej będącej efektem rozpatrzenia sprawy, co do jej istoty, organ odwoławczy uznał, że umorzenie postępowania administracyjnego w takich okolicznościach, z powołaniem się na przepis art. 105 § 1 K.p.a., jest niezgodne z prawem. Dodatkowo organ zasygnalizował, że bezpodstawnie pominięto jako stronę postępowania Z. B., który, jak zaznaczył, nie utracił prawa do ekwiwalentu. Z kolei, dokonując oceny merytorycznej organ wskazał, że jako materialnoprawną podstawę prawną rozstrzygnięcia przyjąć należało ustawę z dnia 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (Dz. U. Nr 73, poz. 764), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 46, poz. 392). O ile bowiem, ustawa ta uchylona została ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273), to jednak według art. 14 ust. 2 tej ustawy, do miesięcznego ekwiwalentu za wyłączenie gruntów z upraw rolnych i prowadzenie uprawy leśnej, przyznanego przed dniem jej wejścia w życie na podstawie przepisów ustawy "o zalesianiu", stosuje się zasady dotychczasowe. Powołujac się zatem na art. 7 ust. 6a i art. 11 ust. 1 ustawy z 2001 r. Kolegium uznało, że określone w nich przesłanki tworzą zamknięty katalog, który nie podlega wykładni rozszerzającej, co oznacza, iż nabycie własności gruntu w inny sposób niż określony w tych przepisach nie skutkuje uzyskaniem prawa do ekwiwalentu. Z tego też powodu, otrzymanie nieruchomosci w drodze darowizny, nie powoduje nabycia prawa do ekwiwalentu i przerwana zostaje możliwość przekazania uprawnień w tym przedmiocie dalszym nabywcom tej nieruchomosci. Skoro zatem M. B. stał się właścicielem działek w wyniku darowizny, nie przysługiwało mu prawo do ekwiwalentu, a co za tym idzie - nie mogło ono przejść na kolejnego nabywcę gruntu.

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6161 Lasy oraz zalesianie gruntów rolnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Lasy
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze