Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Krupiński (spr) Sędziowie: sędzia WSA Teresa Cisyk asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant: sekretarz sądowy Jolanta Hadała po rozpoznaniu w dniu 13 października 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. M. na decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w O. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadzoru sanitarnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Lekarza Weterynarii w N. z dnia [...], nr [...]; 2. określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w O. na rzecz J. M. kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem kosztów postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Opolu.
Powiatowy Lekarz Weterynarii w N. decyzją z dnia [...], Nr [...], na podstawie art. 154 § l i § 2 Kpa, art. 15 ust 2 pkt l, art. 16 ust 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. nr 33 poz. 287), uchylił w całości decyzję Nr [...] z dnia 2 stycznia 2004 r., zmienioną decyzją Nr [...] z dnia 30 marca 2004 r. i Nr [...] z dnia 30 kwietnia 2004 r. dotyczącą wyznaczenia lek. wet. J. M. do wykonywania z ramienia Inspekcji Weterynaryjnej czynności związanych z badaniem zwierząt rzeźnych i mięsa i wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia w obwodzie zamkniętym - zakładzie A Sp. J. w R. przy ul. [...] i B w N. ul. [...], w obwodzie terenowym nr I, IX, XI oraz zastępstwa w obwodach terenowych nr II, IV i XIV.
W uzasadnieniu podniósł, że nie wykonując czynności wynikających z wyznaczenia Powiatowego Lekarza Weterynarii w N. od dnia 9 sierpnia 2004 r. w zakresie sprawowania nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badania przedubojowego i poubojowego, oceny mięsa i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt rzeźnych w trakcie uboju do czego zobowiązywała J. M. przywołana w sentencji decyzja Powiatowego Lekarza Weterynarii w N. i umowa z dnia 2 stycznia 2004 r., uniemożliwił on prawidłowe wykonanie przez Powiatowego Lekarza Weterynarii zadań wymienionych w art. 3 ust. l pkt 3 przywołanej ustawy.
Nie zgadzając się z w/w decyzją A. B. wniósł odwołanie, domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji, zawieszenia postępowania w oparciu o art. 97 § 1 pkt 4 kpa, do czasu rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd w sprawie zgodności z prawem umowy zawartej przez odwołującego się z Powiatowym Lekarzem Weterynarii w N. i zwrócenie się z zagadnieniem wstępnym przez organ II instancji na podstawie art. 100 § 1 K.p.a. do sądu cywilnego lub Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej o opinię zgodności z prawem załączonej do odwołania umowy. W uzasadnieniu stwierdził, iż organ uznał, że u podstaw decyzji leży niewykonywanie czynności wynikających z wyznaczenia w zakresie wynikającym z uchylonej decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii, co uniemożliwiło prawidłowe wykonanie zadań wymienionych w art. 3 ust. l pkt 3 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej. Zdaniem odwołującego się powyższe stwierdzenie nie jest prawdzie, bowiem przez cały czas związania go umową był gotów świadczyć swoje obowiązki. Jedynej przeszkody w sprawowaniu tych obowiązków upatrywał w tym, iż trwały rozmowy - pertraktacje w zakresie odnowienia umowy łączącej odwołującego z Powiatowym Lekarzem Weterynarii w N. Rzeczą powszechnie znaną było, iż to strona administracyjna zabiegała o podpisanie nowych umów z lekarzami weterynarii z wyznaczenia, ponieważ łącząca strony umowa zawierała wady prawne i była szeroko omawiana na forum ministerialnym i w Krajowej Radzie Lekarsko -Weterynaryjnej. Nadto umowa, o której mowa, miała szereg niefortunnych zapisów, szkodliwych z punktu widzenia litery prawa, a i skutków finansowych, zarówno dla lekarzy weterynarii, którzy ją podpisali jak i Skarbu Państwa. W tym samym czasie trwał legalny protest lekarzy weterynarii, inspirowany przez porozumienie Lekarzy Weterynarii Wolnej Praktyki, popierany przez czynniki opiniotwórcze, w tym Krajową Radę Lekarsko-Weterynaryjną. O wszystkich poczynaniach lekarzy weterynarii, był powiadomiony organ pierwszej instancji. W dniu 13 sierpnia 2004 r. organ został powiadomiony osobiście przez odwołującego się o gotowości przystąpienia do badań. Istotne w sprawie, zdaniem odwołującego, było zachowanie organu pierwszej instancji, gdyż postawiono mu ultimatum, albo podpisanie nowej umowy z wadami prawnymi, albo nastąpi rozwiązanie dotychczasowej umowy. Wskazał także, że z uwagi na doniosłość sprawy, organ drugiej instancji powinien wystąpić o rozstrzygnięcie podniesionej kwestii, czy umowa proponowana odwołującemu się była zgodna z prawem, czy miała wady prawne, które uzasadniałyby odmowę jej podpisania. Ponadto decyzja wydana przez organ pierwszej instancji, godzi w konstytucyjne prawo do wyrażania poglądów i legalne formy protestu, skutkiem bowiem wzięcia udziału w proteście zapowiedzianym i powszechnie znanym, było pozbawienie odwołującego się możliwości zarobkowania, którą miał do tej pory.