Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 września 2010 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Przedmiotem skargi jest decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia [...],nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia [...], nr [...], rozstrzygająca o braku podstaw do stwierdzenia u E. K. choroby zawodowej, przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym trwającym, co najmniej 15 lat, tj. choroby wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r., w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 1115). Wydanie zaskarżonej decyzji poprzedziło postępowanie administracyjne o następującym przebiegu: Decyzją z dnia [...] Nr [...], Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny we Wrocławiu, działając na postawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. z 2006 r., Nr 122, poz. 851 ze zm.) oraz art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej daje K.p.a., rozstrzygnął o braku podstaw do stwierdzenia u E. K. choroby zawodowej narządu głosu, spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym trwającym, co najmniej 15 lat, wymienionej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. Uzasadniając swoje stanowisko, organ na wstępie szczegółowo opisał przebieg zatrudnienia E. K. Zainteresowana zatrudniona była w Fabryce [...] W. od 31 maja 1974 r. do 31 stycznia 1986 r. na stanowisku samodzielnego technologa, a od 15 października 1984 r. do 30 września 2006 r. w Szkole [...] we W., na stanowisku nauczyciela. Na postawie karty oceny narażenia zawodowego oraz informacji przesłanych przez pracodawcę, organ I instancji ustalił, że skarżąca pracowała jako nauczyciel ponad 15 lat. Ponadto trzykrotnie korzystała z urlopu zdrowotnego w okresie: od 1 września 1998 r. do 31 sierpnia 1999 r., od 1 kwietnia 2003 r. do 31 marca 2004 r. oraz od 1 października 2005 r. do 30 września 2006 r., natomiast z dniem 30 września 2006 r. przeszła na emeryturę. W listopadzie 2006 r. została skierowana przez lekarza do Dolnośląskiego Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy we Wrocławiu z podejrzeniem choroby zawodowej narządu głosu. W wyniku przeprowadzonych badań laryngologiczno- foniatrycznych, uzupełnionych badaniem videostroboskowym w dniach 28 marca 2007r., 10 maja 2007 r. oraz 12 czerwca 2007 r. stwierdzono: "uszy: obustronnie otoskopowo bez zmian; nos i gardło: przewlekły podsychający nieżyt błony śluzowej nosa i gardła. Natomiast w badaniu videostroboskopowym: tendencja do wypadania kieszonki krtaniowej prawej; struny głosowe pogrubiałe, szczególnie lewa, przerostowe; drgania wzmożone; zwarcie głośni w trakcie fonacji pełne; tendencja do fonacji przedsionkowej ; głos matowy, ochrypły". W oparciu o powyższe badania, Dolnośląski Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we Wrocławiu, orzeczeniem lekarskim z dnia 3 lipca 2007 r., rozpoznał u E. K. przewlekły podsychający nieżyt błony śluzowej nosa i gardła, przewlekły przerostowy nieżyt błony śluzowej krtani oraz zaburzenia czynnościowe głosu pod postacią dysfonii hyperkinetycznej. Nie stwierdzono natomiast zmian wymienionych w poz. 15 wykazu chorób zawodowych tj.: guzków głosowatych twardych, wtórnych zmian przerostowych fałdów głosowych, niedowładu mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią. Wobec powyższego stwierdzono brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.