W konsekwencji Sąd odwołując się do motywów decyzji organu odwoławczego także w tej części, które dotyczą właściwego wyboru rynku lokalnego oraz par nieruchomości poddanych analizie w ramach zastosowanego podejścia porównawczego stwierdza brak podstaw do uwzględnienia zarzutów strony co do naruszenia przepisów prawa materialnego (art. 36 ust. 3 ustawy o planowaniu oraz przepisów postępowania dotyczących postępowania dowodowego w tym art. 77 i 78 K.p.a.)
Nie znajdują uzasadnienia zarzuty skargi dot. wadliwego określenia przez organy opłaty planistycznej w sytuacji upływu okresu 5 lat od wejścia w życie planu miejscowego. Zgodnie z art. 37 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym roszczenia o jakich mowa w art. 36 ust. 3 można zgłaszać w terminie 5 lat. Datą zgłoszenia roszczenia jest wszczęcie przez organ postępowania w sprawie ustalenia opłaty planistycznej co w tej sprawie niewątpliwie nastąpiło 14 listopada 2005 r. a zatem przed upływem 5 lat od dnia wejścia w życie uchwały Rady Miejskiej w Zdzieszowicach z 10 października 2002r. w sprawie zmiany planu miejscowego, która została ogłoszona 10 grudnia 2002 r.
W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, że termin z art. 37 ust. 3 ustawy jest zachowany, jeśli w tym czasie organ zawiadomi strony o wszczęciu postępowania. W taki sposób oceniły ten przepis Sądy rozstrzygające sprawę opłaty planistycznej w sprawach oznaczonych sygn. II SA/Sz 113/07 ( wyrok z dnia 19 marca 2008r.), II SA/Kr 276/06 (wyrok z 1 sierpnia 2007r.), II SA/Po 812/08 (wyrok z 2 października 2009r.), II OSK 984/07 (wyrok z dnia 3 września 2008r.), opubl. w CBOSA.
Z tych względów nie mógł odnieść skutków wniosek skarżącego dotyczący umorzenia postępowania administracyjnego jako bezprzedmiotowego w rozumieniu art. 105 § 1 k.p.a.
Reasumując powyższe stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a przedstawiona przez organ w uzasadnieniu wykładnia przepisów prawa oraz przytoczona argumentacja zasługują na uwzględnienie. Wskazane w skardze uchybienia nie stanowią naruszenia prawa materialnego ani naruszenia przepisów postępowania, a już z pewnością nie miały ani nie mogły mieć wpływu na wynik sprawy - w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c P.p.s.a.