Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 września 2017 r. sprawy ze skargi A. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 23 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru nad pojazdem 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz skarżącego A. W. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Przedmiotem skargi, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez A. W., reprezentowanego przez pełnomocnika, jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 23 maja 2017 r., nr [...], uchylające postanowienie Starosty Oleskiego z dnia 19 listopada 2015 r., nr [...], wydane w przedmiocie przyznania A. W. zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru nad pojazdem marki [...], nr rej. [...], oraz przekazujące sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.
Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym:
W dniu 23 kwietnia 2012 r. do Starostwa Powiatowego w Oleśnie wpłynęła wystawiona przez A. W. faktura nr [...], opiewająca na kwotę 13.367,64 zł, za holowanie i zabezpieczenie pojazdu marki [...], nr rej. [...], w okresie od dnia 30 lipca 2009 r. do dnia 2 kwietnia 2012 r.
Za pismem z dnia 23 maja 2012 r. Starosta Oleski zwrócił fakturę wystawcy wskazując, że Powiat Oleski nie był właścicielem pojazdu przez cały okres wskazany na fakturze, a zgodnie z umową z dnia 7 listopada 2011 r. (zawartą przez A. W. i Powiat Oleski w przedmiocie współdziałania w zakresie przemieszczania, usuwania, holowania i przechowywania pojazdów) rozliczenie za usunięcie i przechowywanie pojazdu nastąpi po skutecznej egzekucji należności od osoby zobowiązanej.
Pismem z dnia 21 czerwca 2012 r., powołując się na przepis art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954, z późn. zm. [obecnie: Dz. U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm. - dopisek Sądu], zwaną dalej u.p.e.a.) oraz na uchwałę NSA z dnia 29 listopada 2010 r., sygn. akt I OPS 1/10, A. W. wystąpił do Starosty Oleskiego o przyznanie wynagrodzenia w kwocie 13.367,64 zł za wykonywanie dozoru nad pojazdem marki [...], nr rej. [...], w okresie od 30 lipca 2009 r. do dnia 2 kwietnia 2012 r. (kiedy pojazd został odebrany z parkingu w związku z przejściem jego własności na Starostwo), a także o zwrot kosztów związanych z dozorem, w tym kosztów usunięcia pojazdu z drogi.
Takie same wnioski z dnia 21 czerwca 2012 r. A. W. złożył również co do innych pojazdów.
Na wezwanie organu o uzupełnienie wniosków poprzez wskazanie konkretnych, koniecznych kosztów poniesionych na dozór pojazdu, przedstawienie sposobu ich wyliczenia oraz o przedłożenie dokumentów potwierdzających wysokość dochodzonych wydatków, A. W. w piśmie z dnia 29 października 2012 r. przedstawił koszty osobowe za całodobowy dozór przez 7 dni w tygodniu wg kalkulacji dokonanej w 2009 r. Ponadto poinformował m.in., że koszty zużycia energii elektrycznej i pozostałych materiałów zostały pominięte w związku z brakiem możliwości ich odtworzenia, jednak powinny zostać przyznać w formie ryczałtu. Wyjaśnił też, że nie dysponuje dokumentami potwierdzającymi przedstawioną kalkulację, ponieważ z podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza się ryczałtowo, a ta forma rozliczeń nie wymaga archiwizowania jakichkolwiek dokumentów dotyczących kosztów.