Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Sędziowie Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędzia WSA Teresa Cisyk Protokolant Sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Opolu z dnia 26 maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie przyznania uposażenia funkcjonariuszowi Straży Pożarnej; 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Opolu na rzecz B. B. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi decyzja Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Opolu z dnia 26 maja 2015 r., nr [...], którą uchylono w części dotyczącej uzasadnienia decyzję Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 8 kwietnia 2015 r.
Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Kędzierzynie-Koźlu, po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z 8 kwietnia 2015 r., nr [...], przyznał B. B. z dniem 1 grudnia 2015 r. uposażenie w wysokości: uposażenie zasadnicze według grupy "7" w kwocie 2 120 zł; z tytułu wysługi lat 22,5 % w kwocie 477 zł; dodatek za posiadany stopień starszego ogniomistrza w kwocie 510 zł; dodatek służbowy w wysokości 1.100 zł, tj. razem 4.207 zł. W uzasadnieniu organ wskazał na przesłanki przyznawania dodatku służbowego wynikające z treści § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 lutego 2008 roku w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2008r. nr 37 poz. 212, ze zm.). Po ich przytoczeniu zauważył, że wysokość dodatku służbowego ustalana jest w ramach tzw. uznania administracyjnego, a przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia uprawnia przełożonego strażaka do przyznania tego dodatku w wysokości do 50% otrzymywanego uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień. Dodał również, iż dodatek służbowy ustalany jest indywidualnie dla każdego funkcjonariusza w oparciu o materiał dowodowy wskazujący na słuszność określenia jego wysokości. Następnie dokonując oceny dyspozycyjności strony związanej z zajmowanym stanowiskiem i odpowiedzialności za podejmowane decyzje służbowe oraz stopień zdyscyplinowania przy realizacji zadań służbowych stwierdził, że dyspozycyjność B. B. uległa zmniejszeniu po negatywnym orzeczeniu lekarza profilaktyka. Będąc dowódcą specjalistycznej grupy ratownictwa wodno - nurkowego nie mógł prawidłowo realizować swoich zadań na zajmowanym stanowisku z uwagi na utratę uprawnień do nurkowania i do kierowania pracami podwodnymi. Podał, że analiza dokumentacji pod kątem ustalenia odpowiedzialności za podejmowane decyzje służbowe oraz stopnia zdyscyplinowania przy realizacji zadań służbowych wskazuje, że w 2011 roku na 91 dziennych kart prac podwodnych, 80 kart było wypełnionych nieprawidłowo przez stronę, która nadto dopuszczała się także ciężkiego naruszenia zasad i przepisów BHP, zezwalając na nurkowanie osobom nieposiadającym wymaganych uprawnień oraz przekazując czterem strażakom w sposób nieuprawniony Dzienniki Prac Podwodnych za 2011 r., czym doprowadziła do ich zagubienia. Wskazywał, że w kwietniu 2011 r. Dowódca Jednostki Ratowniczo -Gaśniczej nr [...] wnioskował o wstrzymanie w maju 2011 r. wypłaty dodatku motywacyjnego dla strony w związku z brakiem właściwego nadzoru nad Specjalistyczną Grupą Ratownictwa Wodno - Nurkowego. Zaniedbania ze strony B. B. miały miejsce także po wstrzymaniu dodatku motywacyjnego. Uzasadniał dalej, że na podstawie zeznań świadków ustalił, iż w czasie, gdy strona była dowódcą Specjalistycznej Grupy Ratownictwa Wodno - Nurkowego dochodziło wielokrotnie do sytuacji, gdzie zostały naruszone procedury nurkowania, tj. m. in. schodzenie pod wodę strażaków na głębokości przekraczające posiadane uprawnienia, nurkowania ćwiczebne odbywające się bez nadzoru dowódcy grupy, a także bez obecności doświadczonego nurka - co było niezgodne z zakresem czynności dowódcy Specjalistycznej Grupy Ratownictwa Wodno - Nurkowego, z którym B. B. zapoznał się i przyjął do realizacji w dniu 11 maja 2010 r. Analizując udział strony w ćwiczeniach i zgrupowaniach podniósł, iż B. B. brał udział tylko w części organizowanych ćwiczeń i zgrupowań. Oceniając zaś udział skarżącego w akcjach ratowniczych poza terenem działania Komendy PPSP w Kędzierzynie - Koźlu podał, że poza terenem działania Komendy PPS w Kędzierzynie - Koźlu w 2011 r. odnotowano 12 akcji, z czego brał on czynny udział tylko w jednej. Odnosząc się do sprawności fizycznej strażaka stwierdził, że sprawność fizyczna B. B., potwierdzona sprawdzianami, kształtowała się na poziomie osiąganym przez wielu strażaków Komendy. Podniósł także, iż że do innych szczególnie uzasadnionych przypadków, które mają wpływ na wysokość dodatku służbowego, a który przemawia za przyznaniem go w niższej wysokości należy zaliczyć fakt, iż B. B. dopuszczał się nierównego traktowania innego strażaka (wymienionego z nazwiska), którego starał się na tle grupy ośmieszać i obarczać dodatkowymi obowiązkami. Zauważył również, iż w Komendzie PPSP w Kędzierzynie - Koźlu nie ma przyjętej zasady, że wszystkim osobom przed odejściem na emeryturę uposażenie za ostatni miesiąc podwyższa się do maksymalnej wysokości. Jako przykład podał sytuacje funkcjonariuszy, którzy odeszli na zaopatrzenie emerytalne w latach 2010-2014. Organ przedstawił także sytuację związaną ze składaniem przez stronę wniosków o odejście na emeryturę w różnych datach i uznał, że tym zachowaniem chciała ona wymóc na pracodawcy przez "niezdecydowanie" przy odejściu na zaopatrzenie emerytalne, podwyższenie dodatku służbowego do maksymalnej wysokości. Akcentował organ I instancji, że przesłuchani świadkowie opisując postawę B. B. wobec służby charakteryzowali ją jako postawę roszczeniową, nakierowaną tylko na osobiste korzyści. Postawa taka narusza zasady etyki zawodowej i jest niezgodna ze złożonym przez strażaka ślubowaniem. Odnosząc się do faktu przyznania B. B. nagrody w listopadzie 2011 r. uzasadniał, że przyznane zostały one na warunkach określonych w Porozumieniu z Zakładową Komisją NSZZ "Solidarność" przy Komendzie PPSP w Kędzierzynie - Koźlu i otrzymało je 124 funkcjonariuszy. Strona postępowania nie podlegała wyłączeniu z prawa do nagrody, gdyż nie otrzymała upomnienia, nie przebywała na zwolnieniu czy urlopie bezpłatnym 30 i więcej dni i stąd też taką nagrodę otrzymała. Zauważył także organ, że B. B. nie jest już funkcjonariuszem straży, a zwolnienie nastąpiło 15 grudnia 2011 r.