Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska - spr. Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 października 2008 r. sprawy ze skargi S. D. i M. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...], nr [...], Miejska Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w O., działając na postawie art. 18 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tj. Dz.U. z 2007r., Nr 70, poz. 473 ze zm.), postanowiła negatywnie zaopiniować wniosek S. D. i M. S., prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej "A", o wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających do 4,5% alkoholu oraz piwo, a także od 4,5% do 18% alkoholu (oprócz piwa) i powyżej 18% alkoholu w lokalu gastronomicznym "[...]", w O. przy ul.[...]. W uzasadnieniu postanowienia wyjaśniono, że lokalizacja punktu sprzedaży napojów alkoholowych wskazanych we wniosku jest niezgodna z zasadami ustalonymi przez Radę Miasta [...] w uchwale nr [..], z dnia 22 marca 2007r., w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, jak i w miejscu sprzedaży, zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych na terenie miasta O. i w sprawie wprowadzenia zakazu sprzedaży, podawania, spożywania oraz wnoszenia napojów alkoholowych w niektórych miejscach i obiektach na terenie O. Zgodnie, bowiem z § 2 ust. 2 przywołanej uchwały, punkty sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży powinny być usytuowane w odległości nie mniejszej niż 20 m liczonej od wejścia (wyjścia) do punktu sprzedaży do granicy nieruchomości, na której położone są "obiekty chronione", a którym w rozpatrywanym przypadku jest Policealne Studium [...]. Natomiast, po przeprowadzonej wizji lokalnej w obecności wnioskodawcy, stwierdzono, iż lokal gastronomiczny "[...]" usytuowany jest na terenie tej samej nieruchomości co Policealne Studium [...]. Lokal gastronomiczny mieści się na pierwszym piętrze budynku przy ul. [...] w O., a szkoła mieści się na drugim piętrze tego budynku, przy czym budynek posiada dwa wejścia, w tym jedno główne. W związku z tym podkreślono, iż nie dokonywano pomiaru odległości, przyjmując, że granica szkoły jako obiektu chronionego jest równoznaczna z granicą całej posesji (terenu), na której znajduje się budynek szkoły i inne urządzenia służące uczniom, jak i lokal gastronomiczny "[...]".
Od powyższego postanowienia strona złożyła zażalenie, w którym podniosła, że postanowienie narusza jej ustawowo zagwarantowane wolności obywatelskie, w tym swobodę działalności gospodarczej. Równocześnie zarzucono, że postanowienie narusza przepisy art. 18 ust. 3a i art. 14 ust. 6 przedmiotowej ustawy, poprzez wydanie opinii w oparciu o przesłankę, która nie mogła stanowić podstawy jej wydania oraz naruszenie art. 14 ust. 6 ustawy poprzez uznanie, że na podstawie § 2 uchwały Rady Miasta [...] z dnia 22 marca 2007r., przyjęto, iż lokal, w którym miałaby być prowadzona sprzedaż napojów alkoholowych jest miejscem, w którym sprzedaż napojów alkoholowych jest zabroniona. Składający zażalenie akcentowali, że wskazywane przez Komisję postanowienia uchwały są nieważne, stąd nie mogły stanowić podstawy rozstrzygnięcia. Zdaniem strony, regulacja zawarta w § 2 uchwały nr [...], nie mieści się w ramach regulacji art. 12 ust. 2 przedmiotowej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, ponieważ Rada Miasta nie miała kompetencji do określenia dalszych, niewymienionych w art. 14 ustawy, zakazów dotyczących sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Oznacza to, że Komisja wydała swoją opinię z przekroczeniem kompetencji przyznanych w art. 18 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwość i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Strona wywodziła, iż pogląd taki podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 23 czerwca 2005r. , sygn. akt VI SA/Wa 1295/04, stwierdzając, że rada gminy nie miała kompetencji do określenia na podstawie dyspozycji art. 12 ust. 2 ustawy dalszych , nie wymienionych w art. 14 zakazów dotyczących sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, a uchwała rady gminy nie może być podstawą prawną decyzji organów administracji w zakresie odmowy udzielenia zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych. Zdaniem strony, Komisja miała kompetencje do ustalania zgodności wniosku o wydanie zezwoleń na sprzedaż i podawania napojów alkoholowych z przepisami prawa miejscowego, lecz nie miała prawa do oceny zgodności tego wniosku z przepisami wydanymi na podstawie art. 14 ust. 6 przedmiotowej ustawy. Stąd Komisja powinna wyselekcjonować te przepisy, które wyłącznie mogły stanowić podstawę ustaleń i rozstrzygnięcia. Nie mógł to być jednak przepis § 2 spornej uchwały, gdyż ustanowiony w tym przepisie zakaz sprzedaży w punktach usytuowanych o odległości nie mniejszej niż 20 m od "obiektów chronionych" jest zbyt ogólny i nie mieści się w upoważnieniu zawartym w art. 14 ust. 6 ustawy.