Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Sędziowie: sędzia WSA Krzysztof Bogusz sędzia WSA Teresa Cisyk Protokolant: st. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2005 r. sprawy ze skargi M. P. na postanowienie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie funkcjonariusz służby więziennej oddala skargę.
W dniu 18 marca 2005 r. M. P. wystąpił do Dyrektora Zakładu Karnego Nr [...] w S. z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sprostowanie świadectwa służby wydanego jemu w dniu 18 lipca 2003 r. W uzasadnieniu tego wniosku wskazywał, iż organy Służby Więziennej uchylają się od sprostowania protokołu warunków i przebiegu służby, w związku z powyższym wykorzystuje kolejną drogę celem obrony i ochrony swojego interesu prawnego. M. P. przyznał jednocześnie, iż opóźnienie w złożeniu wniosku o sprostowanie świadectwa służby jest znaczne, ale wynika to z okoliczności, iż to Służba Więzienna uchyla się od obowiązków pracodawcy, naruszając przy tym jego prawa.
Postanowieniem z dnia [...], Nr [...], Dyrektor Zakładu Karnego Nr [...] w S., działając na podstawie art. 123 § 1 Kpa, art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej oraz § 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 stycznia 2003 r w sprawie świadectwa służby funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. nr 13, poz. 136) postanowił odmówić M. P. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sprostowanie świadectwa służby. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ wskazał, że świadectwo służby zostało doręczone wnioskodawcy w dniu 19 sierpnia 2003 r. i zawierało ono stosowne pouczenie o terminie i sposobie wystąpienia z wnioskiem o jego sprostowanie. Podniesione przez wnioskodawcę, w złożonym w dniu 18 marca 2005 r. wniosku o sprostowanie świadectwa służby okoliczności nie mają związku z przedmiotowym wnioskiem, gdyż dotyczą odrębnych zagadnień, a ponadto zainteresowany nie określił w jaki sposób uniemożliwiły mu one wystąpienie z wnioskiem o sprostowanie świadectwa służby, ani też wskazał spójnego związku pomiędzy nimi, a uchybieniem terminu do złożenia wniosku o sprostowanie świadectwa służby.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył M. P. W jego uzasadnieniu podnosił, iż w zaskarżonym postanowieniu organ nie rozważył w sposób obiektywny, wnikliwy oraz wszechstronny jego wniosku o sprostowanie świadectwa służby. Podkreślał żalący się, iż w żaden sposób nie przyczynił się do braku swojej winy w niedopełnieniu obowiązku jaki winna Służba Więzienna stosować wobec funkcjonariuszy, a także, iż organ nie rozumie istoty jego działań stąd też winien dogłębnie zastanowić się i rozważyć istotę sprawy min, poprzez zapoznanie się z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 stycznia 2003 r w sprawie świadectwa służby funkcjonariuszy Służby Więziennej.
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w O. postanowieniem z dnia [...], Nr [...], działając na podstawie art. 59 § 2 Kpa i art. 138 § 1 pkt 1 Kpa w zw. z art. 144 Kpa oraz art. 44 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r., Nr 207, poz. 1761 z późn. zm.) oraz art. § 5 ust. 5 pkt 2 i 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 stycznia 2003 r w sprawie świadectwa służby funkcjonariuszy Służby Więziennej utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.