Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. w przedmiocie funkcjonariusza Służby Więziennej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Teresa Cisyk asesor sądowy Elżbieta Naumowicz Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2005 r. sprawy ze skargi W. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie funkcjonariusza Służby Więziennej 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w O. z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. na rzecz W. M. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej
Uzasadnienie strona 1/4

Uzasadnienie:

Decyzją personalną Nr [...] z dnia [...], nr [...], Dyrektor Aresztu Śledczego w O., działając na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 4 i ust. 2, art. 45 ust. 1,2 i 3, art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r., Nr 207, poz. 1761 z późn. zm.), § 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 stycznia 2003 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 5, poz. 57) oraz § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2002 r. w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 14, poz. 137), mianował W. M. z dniem 11 czerwca 2003 r. na stanowisko starszego inspektora w dziale ewidencji Aresztu Śledczego w O., z prawem do uposażenia z dniem 22 września 2003 r. Jednocześnie na dzień 22 września 2003 r. przyznano W. M. uposażenie zasadnicze w wysokości 1 529,00 zł oraz dodatek służbowy w wysokości 350,00 zł. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że przedmiotowa decyzja zapadła w wyniku realizacji wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 2003 r., sygn. akt II SA 3246/02, którym uchylono rozstrzygnięcia organów w przedmiocie zwolnienia W. M. ze służby. Konsekwencją powyższego wyroku była konieczność mianowania W. M. na stanowisko służbowe zajmowane przed zwolnieniem lub stanowisko równorzędne i przyznanie uposażenia z dniem gdy strona wyraziła gotowość do podjęcia służby. Jednocześnie wyjaśniono, że dodatek służbowy został przyznany w wysokości pobieranej przed zwolnieniem ze służby.

W odwołaniu od powyższej decyzji W. M. wniósł o jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy. Zarzucił organowi naruszenie art. 45 ust. 1 i 5 ustawy o Służby Więziennej poprzez dokonanie błędnej wykładni wskazanego przepisu a w konsekwencji jego niewłaściwe zastosowanie, gdyż nie wskazano w decyzji stopnia służbowego strony oraz nie zaliczono do stażu służby okresu pozostawania poza służbą. W ocenie W. M., wskazane braki decyzji mają skutki finansowe w postaci ograniczenia uposażenia zasadniczego i dodatkowych świadczeń pieniężnych.

Przesyłając odwołanie W. M. od organu odwoławczego (pismo z dnia 26 listopada 2003 r.), Dyrektor Aresztu Śledczego w O. wyjaśnił, że w swej decyzji ujął te składniki uposażenia, które mają charakter uznaniowy.

Po rozpatrzeniu odwołania, Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w O. wydał w dniu [...] decyzję o numerze [...], którą utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy podał, że skutkiem uchylenia przez NSA decyzji o zwolnieniu ze służby kpt. W. M. było reaktywowanie stosunku służbowego odwołującego się. Zgodnie z art. 45 ustawy o Służbie Więziennej kpt. W. M. został mianowany z dniem 11 czerwca 2003 r. na stanowisko zajmowane przed zwolnieniem ze służby, a nie - jak twierdzi - ponownie przyjęty do służby. Zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej stopnie Służby Więziennej są dożywotnie, co oznacza, że w dniu mianowania skarżący posiadał stopień kapitana Służby Więziennej, który uzyskał w dniu 26 kwietnia 1998 r. W ocenie organu jest oczywistym, iż reaktywowanie stosunku służbowego powoduje w sposób automatyczny wypłacanie dodatku za posiadany stopień w wysokości 813 zł. W zarządzonej wypłacie uwzględniono także dodatek za wysługę lat w maksymalnej wysokości, tzn. 25 % uposażenia zasadniczego, co oznacza dodatek z tego tytułu w wysokości 383 zł. W wyniku reaktywowania stosunku służbowego zostały ożywione wcześniejsze decyzje, od których uzależniona jest wypłata poszczególnych składników uposażenia. Organ zwrócił uwagę, iż zaliczenia okresów służby lub zatrudnienia do okresu służby w Służbie Więziennej, od którego zależy wysokość dodatku za wysługę lat, dokonuje się w drodze decyzji administracyjnej na dzień przyjęcia do służby, a nie na dzień mianowania, które może nastąpić także w trakcie trwania stosunku służbowego. Na dzień mianowania W. M. posiadał dodatek za wysługę lat w maksymalnej wysokości, tzn. 25 %, zatem okres pozostawania poza służbą, za który przyznano świadczenie określone w art. 45 ust. 4 ustawy o Służbie Więziennej nie wpłynął na zwiększenie tego dodatku. Nie było więc potrzeby dokonania wyliczenia tzw. wysługi lat w decyzji o mianowaniu. Brak wskazania w zaskarżonej decyzji stopnia wytłumaczono tym, że w korespondencji kierowanej na adres domowy nie wskazuje się stopnia służbowego adresata.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej