Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Opolu w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędziowie: Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Asesor sądowy Elżbieta Naumowicz Protokolant: Referent - stażysta Agnieszka Jurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2007 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia [...], nr [...], Prezydent Miasta Opola odmówił B. B. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad dzieckiem N. B. Decyzja wydana została w oparciu o art. 17 ust. 1 oraz art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 ze zm.), zwanej dalej ustawą, na wniosek strony z dnia 29 maja 2006 r. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ stwierdził, iż B. B. nie spełniła wszystkich przesłanek, warunkujących przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, określonych w art. 17 ust. 1 ustawy. Z przedłożonego orzeczenia o niepełnosprawności córki wnioskodawczyni N. B. wynika, iż w stosunku do niej, jako osoby niepełnosprawnej, zachodzi konieczność stałego współdziałania, na co dzień, opiekuna w procesie jej leczenia rehabilitacji i edukacji, natomiast nie wymaga ona konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 ustawy, świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane, niezależnie od spełnienia warunku dochodowego, jedynie w przypadku jednoczesnego zaistnienia obydwu przesłanek z tego przepisu.

W odwołaniu od decyzji B. B. wskazała, iż jako osoba samotnie wychowująca córkę, jest jej jedynym opiekunem. Z uwagi na problemy zdrowotne, córka wymaga zaś stałego leczenia i rehabilitacji, co zostało potwierdzone w opinii biegłego sądowego. Wskazując na trudną sytuację materialną, odwołująca podała także, iż z ze względu na wiek (50 lat) oraz stan zdrowia swojego dziecka ma trudności w znalezieniu pracy, pomimo ukończenia dodatkowych kursów. Jednocześnie wyjaśniła, iż podjęcie w 2004 r. pracy na stanowisku kontrolera biletów, zaoferowanej jej przez Urząd Pracy, wiązało się pozbawieniem córki w tym okresie opieki oraz leczenia i rehabilitacji, co spowodowało pogorszenie się jej stanu zdrowia.

Decyzją z dnia [...] nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ odwoławczy powołał treść przepisów art. 17 ust. 1, 2 i 3 ustawy, regulujących przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. Wskazał przy tym, iż stosownie do § 7 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. Nr 105, poz. 881 ze zm.) postępowanie w sprawie świadczenia pielęgnacyjnego wszczyna się na podstawie wniosku o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, do którego należy załączyć między innymi orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Odnosząc powołane regulacje do sytuacji faktycznej zaistniałej w sprawie organ zaznaczył, iż z załączonego do wniosku B. B. orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności przy Opolskim Urzędzie Wojewódzkim w Opolu, z dnia 29 maja 2006 r., zaliczającego N. B. do osób niepełnosprawnych na okres do dnia 6 czerwca 2009 r. oraz wskazującego, iż jej niepełnosprawność istnieje od urodzenia, nie wynika, aby w stosunku do N. B. zachodziła konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Dlatego też, w ocenie organu odwoławczego, prawidłowo organ I instancji przyjął, iż strona nie spełniła ustawowych przesłanek uprawniających do otrzymania żądanego świadczenia. Jak podkreślił organ odwoławczy brak w orzeczeniu wskazań co do konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, potwierdza bowiem, iż wnioskodawczyni nie spełnia określonego w art. 17 ust. 1 ustawy warunku, co z kolei skutkuje brakiem uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego. Organ wskazał ponadto, iż orzekając o świadczeniu pielęgnacyjnym w oparciu o orzeczenie o niepełnosprawności, organ właściwy do przyznania świadczenia, nie ma podstaw prawnych do dokonywania oceny, czy zawarte w orzeczeniu ustalenia są prawidłowe. Orzeczenia te, jako akty administracyjne, mogą bowiem być weryfikowane w trybie przepisów ustawy rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, przez wskazane w nich organy orzekające.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze