Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi J. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/5

Wnioskiem z 14 marca 2019 r. J. R. (dalej jako: skarżący) wystąpił do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną w stopniu znacznym żoną. Oświadczył, że z dniem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego rezygnuje ze specjalnego zasiłku opiekuńczego przyznanego decyzją z "[...]" r.

Decyzją z "[...]" r. Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, działając z upoważnienia Wójta Gminy, odmówił przyznania skarżącemu wnioskowanego świadczenia z powodu niespełnienia warunków z art. 17 ust.1 i ust. 1 b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2220 ze zm.), dalej jako: "u.ś.r." Wskazał, że skarżący nie jest spokrewniony ze swoją żoną i nie ciąży na nim obowiązek alimentacyjny oraz nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności (art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a u.ś.r.). Nie można też stwierdzić, aby niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała w wieku do 18 lat lub do ukończenia 25 roku życia. Podkreślono również, że ustawa o świadczeniach rodzinnych wyraźnie stanowi w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego.

Skarżący, reprezentowany przez adwokata, wniósł odwołanie od powyższej decyzji, zarzucając:

1) naruszenie prawa materialnego mającego istotny wpływ na wydanie decyzji poprzez zastosowanie normy prawnej wyrażonej w art. 17 ust. 1b u.ś.r bez uwzględnienia okoliczności, iż na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP;

2) naruszenie prawa materialnego tj. art. 17 ust. 1 i 1a u.ś.r. poprzez zastosowanie normy prawnej w nim wyrażonej w sposób literalny, czego nie można pogodzić z konstytucyjnymi zasadami praworządności i równości;

3) naruszenie prawa materialnego tj. art. 2, art. 18, art 32 ust. 1 i art. 71 ust. 1 Konstytucji RP poprzez wadliwą subsumpcję ustalonego stanu faktycznego pod obowiązujące normy prawne i przyjęcie, że do kręgu uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego nie zalicza się męża faktycznie sprawującego opiekę nad żoną - osobą niepełnosprawną;

4) błędne zastosowanie art. 17 ust. 5 pkt 2a u.ś.r. stanowiącego o braku uprawnienia do świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, chyba że współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, podczas gdy nie może on mieć zastosowania w sprawach mających za przedmiot przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na rzecz współmałżonka;

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze