Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi T. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" r., nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Wnioskiem z 3 grudnia 2020 r. T. C. (dalej jako: "skarżący") zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym żoną E. C. We wniosku tym zawarł oświadczenie, że w celu spełnienia przesłanek do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego rezygnuje z ustalonego prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego i wnosi o uchylenie decyzji przyznającej ten zasiłek ze skutkiem na 30 listopada 2020 r.
Decyzją z ‘[...]" r. Specjalista Pracy Socjalnej Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, działający z upoważnienia Burmistrza (dalej jako: "organ I instancji"), odmówił przyznania skarżącemu świadczenia pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że nie została spełniona przesłanka do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111; dalej jako: "u.ś.r."), ponieważ niepełnosprawność żony skarżącego powstała w 51. roku życia. Ponadto organ I instancji wskazał, że obowiązek alimentacyjny osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, tj. w przedmiotowej sprawie dwojga dzieci, wyprzedza obowiązek alimentacyjny małżonka, zatem wnioskowane świadczenie nie mogło zostać przyznane mężowi osoby wymagającej opieki. Dodatkowo organ I instancji wskazał, że skarżący pobiera specjalny zasiłek opiekuńczy, a ponieważ z wcześniej wskazanych przyczyn świadczenie pielęgnacyjne nie mogło zostać przyznane, to brak było podstaw do uchylenia decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy.
W toku postępowania odwoławczego Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako: "Kolegium", "organ odwoławczy", "organ II instancji") pismem z 22 kwietnia 2021 r. poinformowało skarżącego, że w sprawie nie występują - poza jedną - negatywne przesłanki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, określone w art. 17 ust. 5 u.ś.r. Negatywną przesłankę uniemożliwiającą przyznanie świadczenia, stanowił fakt pobierania przez skarżącego specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Pismem z 23 czerwca 2021 r. pełnomocnik skarżącego przedłożył organowi odwoławczemu kopię decyzji organu I instancji z "[...]" r., uchylającą od dnia 1 maja 2021 r. decyzję z "[...]" r. przyznającą specjalny zasiłek opiekuńczy.
Pismem z 6 lipca 2021 r. organ I instancji poinformował Kolegium, że decyzja uchylająca prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego jest ostateczna.
Decyzją z "[...]" r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło w całości zaskarżoną decyzję organu I instancji odmawiającą przyznania świadczenia pielęgnacyjnego i orzekło co do istoty, w ten sposób, że przyznało skarżącemu prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym żoną E. C. od dnia 1 maja 2021 r. do dnia 30 kwietnia 2022 r., zastrzegając, że gdyby do 30 kwietnia 2022 r. nie ustał stan epidemii lub zagrożenia epidemiologicznego strona zachowa prawo do świadczenia pielęgnacyjnego do upływu 60 dni od odwołania tego stanu, jednak nie dłużej niż do dnia wydania nowego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności żony. Ponadto organ odwoławczy odmówił skarżącemu przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego za okres od dnia 1 grudnia 2020 r. do dnia 30 kwietnia 2021 r.