Dnia 8 marca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Lipiński sędzia WSA Ewa Osipuk po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 marca 2022 roku sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego - oddala skargę.
Decyzją z [...] r., wydaną z upoważnienia Prezydenta przez Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (dalej jako: "organ I instancji"), odmówiono przyznania K. S. (dalej jako: "skarżąca") świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym babcią D. P. Powodem odmowy przyznania świadczenia była niemożność ustalenia daty powstania niepełnosprawności oraz ustalenie daty powstania znacznego stopnia niepełnosprawności od 1 września 2015 r., zatem po ukończeniu przez osobę niepełnosprawną 25. roku życia, co w świetle art. 17 ust. 1b ustawy z ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 111, dalej jako: "u.ś.r.") wyklucza możliwość przyznania świadczenia.
Decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako: "organ odwoławczy", "organ II instancji") uchyliło powyższą decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, polecając uzupełnienie stanu faktycznego o ustalenia dotyczące stanu zdrowia córek osoby niepełnosprawnej w kontekście posiadania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz możliwości sprawowania przez nie opieki nad matką. Dodatkowo organ odwoławczy polecił ustalenie, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy rezygnacją (niepodejmowaniem) pracy zarobkowej przez skarżącą a koniecznością sprawowania opieki oraz jaki jest szczegółowy zakres tej opieki.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy organ I instancji decyzją z dnia [...] r. odmówił przyznania skarżącej wnioskowanego świadczenia, wskazując na niespełnienie przesłanek do jego przyznania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r., po rozpatrzeniu odwołania skarżącej, utrzymało w mocy powyższą decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że D. P. jest osobą niepełnosprawną, wymagającą stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Niepełnosprawna ma dwie dorosłe córki, które nie legitymują się orzeczeniami o znacznym stopniu niepełnosprawności. Jedna z nich opiekuje się całodobowo niepełnosprawnym 6-letnim synem, a druga pozostaje w konflikcie zarówno z matką, jak i siostrą i nie utrzymuje z nimi żadnych relacji. D. P. mieszka samotnie, jest po leczeniu onkologicznym, cierpi na nadciśnienie, migotanie przedsionków, ból kolan i głuchotę na jedno ucho. Nie jest osobą leżącą. Opiekę nad nią sprawuje skarżąca będąca jej wnuczką, która jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w PUP. Odwiedza babcię co drugi dzień lub codziennie, pozostaje z nią także w kontakcie telefonicznym. Podczas pobytu wykonuje wszystkie niezbędne czynności, takie jak przygotowywanie posiłków, podawanie leków, pomoc w czynnościach higienicznych, sprzątanie, pranie, robienie zakupów, wychodzenie na spacer oraz uczestniczenie w wizytach lekarskich. Wizyty w mieszkaniu babci zajmują 10-11 godzin. W opiece nad babcią wspomaga ją konkubent, z którym wspólnie wychowują roczną córkę. Do 1 sierpnia 2021 r. do świadczenia pielęgnacyjnego uprawniona była córka osoby wymagającej opieki - D. K., zamieszkująca z nią w tym samym budynku, ale w innym lokalu, jednak na jej wniosek świadczenie to zostało uchylone decyzją z [...] r.