Dnia 4 maja 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia NSA Janina Kosowska Asesor WSA Katarzyna Matczak (spr.) Protokolant Grzegorz Klimek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2006 roku sprawy ze skargi J. S. na czynność Starosty w przedmiocie pobrania opłaty za wydanie karty pojazdu l/ stwierdza bezskuteczność czynności polegającej na pobraniu opłaty za kartę pojazdu w kwocie 500 zł (pięćset); 2/ zasądza od Starosty na rzecz J. S. kwotę 200 zł (dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Starosta, działając na podstawie art. 74 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz. 602, ze zm.), decyzją z dnia "[...]" Nr "[...]", dokonał rejestracji czasowej pojazdu marki "[...]" na rzecz J. S., zaś decyzją z "[...]" dokonał rejestracji wskazanego pojazdu, wydając dowód rejestracyjny, tablice rejestracyjne, znak legalizacyjny i kartę pojazdu.
Pismem z dnia 13 października 2005r. J. S. wystąpił do Starosty o zwrot zawyżonej opłaty za wydaną kartę pojazdu w kwocie 470 zł, którą był zobowiązany uiścić w związku z rejestracją samochodu osobowego "[...]" w dniu 12 października 2005r. Podał, że pobranie opłaty za wydaną kartę pojazdu w wysokości 500 zł jest niezgodne z art. 90 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE). Przyznał, iż wprawdzie powyższa opłata pobierana jest na podstawie istniejącego w polskim prawie wewnętrznym Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. z 2003r., Nr 137, poz. 1310), to jego treść jest niezgodna z brzmieniem art. 90 TWE. Podniósł, iż postanowienia Traktatu są bezpośrednio stosowane i mają walor nadrzędności nad prawem krajowym państw członkowskich, co potwierdza bogate orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Strona wyjaśniła, iż w przypadku kolizji prawa krajowego z przepisami prawa wspólnotowego krajowe organy administracyjne nie tylko mają możliwość ale są zobowiązane stosować prawo wspólnotowe. W ocenie wnioskodawcy opłata za wydaną kartę pojazdu mimo, że z formalnego punktu widzenia jest opłatą administracyjną to faktycznie stanowi ukryty podatek, gdyż łączne koszty związane z drukiem, dystrybucją i innymi czynnościami urzędniczymi nie przekraczają kwoty 30 zł. Zatem pozostała kwota stanowi ukryty podatek zawarty w cenie karty pojazdu. Podał, że ustalona w kwocie 500 zł opłata dyskryminuje pojazdy sprowadzane z krajów należących do Unii Europejskiej, gdyż tylko ich posiadacze muszą ponosić opłatę w tej wysokości. Wnioskodawca wskazał, iż konstytucyjność pobieranej opłaty za kartę pojazdu budzi wątpliwości Rzecznika Praw Obywatelskich, który wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie, czy powołane wyżej rozporządzenie jest zgodne z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP.
W odpowiedzi na ten wniosek, działający z upoważnienia Starosty Naczelnik Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego pismem z dnia 19 października 2005r. wyjaśnił, że stosownie do obowiązującego art. 77 ust. 3 ustawy prawo o ruchu drogowym oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu brak jest podstaw do zwrotu pobranej opłaty. Wyjaśniono, że pobranie opłaty za wydaną kartę pojazdu stanowi czynność materialno-techniczną, jej wysokość nie jest ustalana w drodze decyzji administracyjnej. Wskazano, iż do źródeł powszechnie obowiązujących przepisów prawa należą m.in. rozporządzenia, przy czym obowiązuje zasada domniemania legalności aktu normatywnego. Oznacza to, iż do czasu zweryfikowania zgodności postanowień cytowanego rozporządzenia z Konstytucją, czy też normą traktatową przez Trybunał Konstytucyjny obowiązujące prawo jest powszechne i wiążące.