Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant referent Małgorzata Gaida po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2019 roku sprawy ze skargi Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Zarządu Zlewni z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie opłaty za usługi wodne. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Zarządu Zlewni na rzecz strony skarżącej kwotę 190 zł (sto dziewięćdziesiąt złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Informacją roczną z dnia "[...]" Dyrektor "[...]" (dalej jako "PGWWP" lub "organ"), na podstawie art. 271 ust. 1 ustawy z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U.
z 2017 r., poz. 1566 z późn. zm.), ustalił Dyrekcji "[...]" (dalej jako "DDKiA" lub "skarżąca"), za okres 1 stycznia 2018 r. - 31 grudnia 2018 r. opłatę stałą w wysokości 266,00 zł, za odprowadzanie do wód: wód opadowych lub roztopowych. W informacji podano, że opłata związana jest z pozwoleniem wodnoprawnym dnia "[...]" i obliczona została zgodnie z art. 271 ust. 4 Prawa wodnego oraz § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2502), dalej jako "rozporządzenie".
W reklamacji, złożonej od powyższego aktu, skarżąca podniosła, że opłatę za usługę wodną uiszcza się, gdy istnieje system odwadniania, za pośrednictwem którego następuje odprowadzanie wód opadowych do wód, a nie za fakt posiadania pozwolenia wodnoprawnego, gdyż nie jest to jednoznaczne z funkcjonowaniem wskazanego w nim systemu odprowadzania wód opadowych. Zaznaczyła, że reklamacja dotyczy opłaty rocznej, która została naliczona na podstawie decyzji z dnia "[...]" dla przedsięwzięcia polegającego na przebudowie drogi "[...]", które nie zostało zrealizowane.
Decyzją z dnia "[...]", organ określił DDKiA, za okres 1 stycznia
2018 r. - 31 grudnia 2018 r., opłatę stałą w wysokości 266 zł za odprowadzanie do wód: wód opadowych lub roztopowych. Organ uznał, że opłatę stałą za usługi wodne ustala się na podstawie obowiązującego pozwolenia wodnoprawnego, a nie na podstawie stanu faktycznego i bez względu na etap realizacji przedsięwzięcia podmiot podlega opłacie stałej. DDKiA korzysta z usługi wodnej na podstawie pozwolenia wodnoprawnego z dnia "[...]" na wprowadzanie do wód wód opadowych i roztopowych, co oznacza, że zgodnie z art. 298 pkt 1 Prawa wodnego zobowiązana jest ponosić opłatę za usługi wodne. Określenia wysokości opłaty stałej dokonano w oparciu o art. 271 ust. 4 pkt 1 Prawa wodnego oraz § 6 rozporządzenia z 22 grudnia 2017 r.
W skardze, złożonej do tut. Sądu na decyzję organu z dnia "[...]" DDKiA wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie:
- art. 267 pkt 1, art. 268 ust. 1 pkt 3a, art. 270 ust. 1 i ust. 11, art. 271 ust. 1 pkt 3 i ust. 4 pkt 1, art. 298 pkt 1, art. 389 pkt 1 i 6 Prawa wodnego, przez uznanie, że w okolicznościach niniejszej sprawy zaistniały podstawy do określenia skarżącej opłaty stałej za usługi wodne na podstawie pozwolenia wodnoprawnego z "[...]";
- art. 6, 7, 8, 9, 11, art. 77 § 1, art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, dalej powoływanej jako: k.p.a.), przez zaniechanie wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w celu ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego, znajdującego uzasadnienie w świetle obowiązującego stanu prawnego oraz nałożenie na skarżącą obowiązku ponoszenia opłaty za usługi wodne, mimo niezaistnienia przesłanek warunkujących ten obowiązek.