Dnia 12 lutego 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2019 r. sprawy ze skargi Generalnej Dyrekcji na decyzję Dyrektora Zarządu z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie opłaty za usługi wodne 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Dyrektora Zarządu na rzecz Generalnej Dyrekcji kwotę 190 złotych (słownie: sto dziewięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Informacją roczną z dnia 5 października 2018 r., Dyrektor "[...]" (dalej jako "PGWWP" lub "organ"), na podstawie art. 271 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2017 r., poz. 1566 ze zm.), ustalił "[...]" (dalej jako ""[...]"" lub "skarżąca"), za okres 1 stycznia 2018 r. - 31 grudnia 2018 r. opłatę stałą w wysokości 194,00 zł, za odprowadzanie do wód: wód opadowych lub roztopowych. W informacji podano, że opłata związana jest z pozwoleniem wodnoprawnym dnia 21 czerwca 2012 r. i obliczona została zgodnie z art. 271 ust. 4 Prawa wodnego oraz § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2502), dalej jako "rozporządzenie z 22 grudnia 2017 r.".
W złożonej od powyższego aktu reklamacji, skarżąca podniosła, że opłatę za usługę wodną uiszcza się, gdy istnieje system odwadniania, za pośrednictwem którego następuje odprowadzanie wód opadowych do wód, a nie za fakt posiadania pozwolenia wodnoprawnego, gdyż nie jest to jednoznaczne z funkcjonowaniem wskazanego w nim systemu odprowadzania wód opadowych. Zaznaczyła, że reklamacja dotyczy opłaty rocznej, która została naliczona na podstawie decyzji z dnia 21 czerwca 2012 r. dla przedsięwzięcia polegającego na "[...]" które nie zostało zrealizowane.
Decyzją z dnia 31 października 2018 r., organ określił "[...]", za okres 1 stycznia
2018 r. - 31 grudnia 2018 r., opłatę stałą w wysokości 194 zł za odprowadzanie do wód: wód opadowych lub roztopowych. Organ uznał bowiem, że opłatę stałą za usługi wodne ustala się na podstawie obowiązującego pozwolenia wodnoprawnego, a nie na podstawie stanu faktycznego i bez względu na etap realizacji przedsięwzięcia podmiot podlega opłacie stałej. "[...]" korzysta z usługi wodnej na podstawie pozwolenia wodnoprawnego z 21 czerwca 2012 r. na wprowadzanie do wód: wód opadowych i roztopowych, co oznacza, że zgodnie z art. 298 pkt 1 Prawa wodnego zobowiązana jest ponosić opłatę za usługi wodne. Określenia wysokości opłaty stałej dokonano w oparciu o art. 271 ust. 4 pkt 1 Prawa wodnego oraz § 6 rozporządzenia z 22 grudnia 2017 r.
W skardze, złożonej do tut. Sądu, "[...]" wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie:
- art. 267 pkt 1, art. 268 ust. 1 pkt 3a, art. 270 ust. 1 i ust. 11, art. 271 ust. 1 pkt 3a i ust. 4 pkt 1, art. 298 pkt 1, art. 389 pkt 1 i 6 Prawa wodnego, przez uznanie, że w okolicznościach niniejszej sprawy zaistniały podstawy do określenia skarżącej opłaty stałej za usługi wodne na podstawie pozwolenia wodnoprawnego z 22 marca 2011 r.;
- art. 6, 7, 8, 9, 11, art. 77 § 1, art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, dalej powoływanej jako: k.p.a.), przez zaniechanie wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w celu ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego, znajdującego uzasadnienie w świetle obowiązującego stanu prawnego oraz nałożenie na skarżącą obowiązku ponoszenia opłaty za usługi wodne, mimo niezaistnienia przesłanek warunkujących ten obowiązek.