Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę. WSA/wyr.1a - sentencja wyroku (tryb uproszczony)
Wnioskiem z 16 grudnia 2019 r. B. W. reprezentowany przez radcę prawnego (dalej jako: "skarżący") zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką. Jednocześnie skarżący wniósł, o uchylenie decyzji z "[...]" r. przyznającej mu specjalny zasiłek opiekuńczy w związku z opieką nad matką, w przypadku przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Decyzją z "[...]’ r. Kierownik MOPS odmówił skarżącemu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego i odmówił uchylenia decyzji z "[...]" r. przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy. W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że nie została spełniona przesłanka do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z art. 17 ust. 1b pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ niepełnosprawność matki skarżącego powstała po ukończeniu 25 roku życia. Uzasadniając odmowę uchylenia wskazanej decyzji, organ I instancji stwierdził, że jest ona zgodna z prawem i została wykonana. Podał, że decyzją z "[...]" r. skarżącemu przyznany został na matkę specjalny zasiłek opiekuńczy na nowy okres zasiłkowy 2019/2020.
Decyzją z "[...]" r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło powyższą decyzję i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych utracił przymiot konstytucyjności, na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na moment powstania niepełnosprawności. Tym samym przepis ten nie może stanowić podstawy odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Organ II instancji wskazał na potrzebę ustalenia spełnienia pozostałych przesłanek warunkujących przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego i przeprowadzenia w tym celu wywiadu środowiskowego. Podniósł, że w przypadku zbiegu uprawnienia do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, celem działań organu powinno być wyeliminowanie z obiegu prawnego rozstrzygnięcia przyznającego na ten sam okres specjalny zasiłek opiekuńczy
(np. poprzez uchylenie prawa do jego uzyskiwania stosownie do art. 32 ust 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych), a następnie przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie ze złożonym wnioskiem.
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, decyzją z "[...]" r. Kierownik MOPS, działając z upoważnienia Burmistrza, odmówił przyznania skarżącemu świadczenia pielęgnacyjnego i odmówił uchylenia własnej decyzji z "[...]" r. przyznającej skarżącemu specjalny zasiłek opiekuńczy na okres od 1 listopada 2019 r. do 21 października 2020 r. W uzasadnieniu organ I instancji przedstawił takie same argumenty jak w poprzednio wydanej decyzji odmownej. Podkreślił, że jest zobowiązany do stosowania prawa wprost i nie może samodzielnie zmieniać jednoznacznej wykładni gramatycznej normy prawnej wynikającej z art. 17 ust. 1b pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych.