Dnia 24 marca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2015 roku sprawy ze skargi D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wymierzenia podwyższonej opłaty za magazynowanie odpadów I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego D. K. kwotę 169 złotych (słownie: sto sześćdziesiąt dziewięć) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia "[...]" Marszałek Województwa A wymierzył D. K. opłatę podwyższoną za magazynowanie odpadów o kodach: 17 04 05, 16 01 19, 16 06 01, 16 01 03, 20 03 01, 16 01 22 bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania za II półrocze 2010 r. w kwocie 4220,00 zł oraz zobowiązał go do wpłaty powyższej kwoty wraz z odsetkami w wysokości jak od zaległości podatkowych liczonymi od 1 lutego 2011 r. na rachunek Urzędu Marszałkowskiego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Podstawą rozstrzygnięcia stanowił art. 281 ust. 1, art. 288 ust. 1, art. 293 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 ze zm.) dalej jako: p.o.ś., rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 października 2008 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz.U. z 2008 r., Nr 196, poz. 1217), art. 53 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) dalej jako: o.p. oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 267) dalej: kpa.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że pismem z dnia 28 września 2012 r. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska Delegatura w A (dalej jako: WIOŚ) poinformował, że 30 maja oraz 6 i 13 września 2012 r. przeprowadzono kontrolę na terenie działek "[...]" obr. A, gm. A, należących do D. K. w związku z wykryciem nielegalnie prowadzonej działalności gospodarczej. Podczas kontroli stwierdzono magazynowanie od około 4 lat odpadów w postaci zużytych lub nienadających się do użytkowania 160 pojazdów wycofanych z eksploatacji, na działkach tych znajdowały się również elementy pochodzące z demontażu pojazdów (m.in. metalowe elementy, akumulatory, przewody elektryczne). W tej sytuacji zostało wszczęte postępowanie w celu wymierzenia opłaty podwyższonej za magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania lub składowanie odpadów w miejscu na ten cel nieprzeznaczonym. Wójt Gminy A decyzją z "[...]" nakazał D. K. usunąć odpady i w dniu 14 marca 2013 r. został poinformowany o ich usunięciu oraz przekazano mu dokumenty potwierdzające ten fakt. Z kart przekazania odpadów wynika, że strona usunęła 1,065 Mg odpadu żelaza i stali (17 04 05), 0,42 Mg baterii i akumulatorów ołowiowych (16 06 01), 2,2 Mg zużytych opon (16 01 03), 0,2 Mg tworzyw sztucznych (16 01 19) oraz 0,9 Mg niesegregowanych odpadów komunalnych (20 03 01) i 0,8 Mg innych niewymienionych elementów (16 01 22). Po zwróceniu się do zobowiązanego o zweryfikowanie danych zawartych w zgromadzonej dokumentacji oraz o potwierdzenie okresu, w którym odpady były magazynowane, strona wyjaśniła, że w latach 2009 - 2012 na terenie działek "[...]" obr. A nie były magazynowane odpady, zgromadzone przedmioty stanowiły majątek własny.
Organ stwierdził, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. Nr 25, poz. 202 ze zm.), demontaż pojazdów wycofanych z eksploatacji może być przeprowadzony wyłącznie w stacjach demontażu. Poza tym na terenie stacji demontażu następuje wstępne przetwarzanie odpadu w postaci zużytego pojazdu, którego efektem jest wytwarzanie nowych rodzajów odpadów i w związku z tym wymagana jest decyzja z zakresu gospodarki odpadami - pozwolenie na wytwarzanie odpadów wraz z elementami zezwolenia na odzysk odpadów, które określa miejsce magazynowania odpadów. Strona w okresie, w którym korzystała ze środowiska nie posiadała stosownego zezwolenia. Magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania traktowane jest jako składowanie odpadów bez wymaganej decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska. Za składowanie odpadów bez uzyskania takiej decyzji podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone w wysokości 0,05 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania. Z uwagi na to, że D. K. w okresie korzystania ze środowiska nie posiadał pozwolenia na magazynowanie odpadów, zasadne było wymierzenie mu w drodze decyzji opłaty podwyższonej. Strona nie przedłożyła wykazu zawierającego informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat, zatem organ zgodnie z art. 288 ust. 1 pkt 1 p.o.ś. wymierzył opłatę na podstawie własnych ustaleń i wyników kontroli wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska. Przy wymierzaniu opłaty Marszałek Województwa oparł się na ilościach odpadów wynikających z kart przekazania pojazdu. Za czas składowania odpadów przyjęto 4 lata na podstawie protokołu z kontroli WIOŚ, w którym strona oświadczyła, że działalność polegającą na skupowaniu pojazdów powypadkowych i niekompletnych, demontażu przedmiotów wyposażenia i części do ponownego użycia, usuwanie z pojazdów elementów i substancji niebezpiecznych, mechanice samochodowej oraz sprzedaży części do ponownego użycia prowadzi od około 4 lat.