Sprawa ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie odroczenia wykonania rozbiórki budynku letniskowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Szczepkowska Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Asesor WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2007 r. sprawy ze skargi J.G. i L.G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odroczenia wykonania rozbiórki budynku letniskowego - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia "[...]", nr "[...]", nakazał J. i L. G. rozbiórkę samowolnie wybudowanego budynku letniskowego na działce nr ewid. "[...]".

Po rozpatrzeniu odwołania L.G. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia "[...]", nr "[...]"utrzymał w mocy powyższą decyzję organu pierwszej instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 28 stycznia 2005 r., sygn. akt "[...]", oddalił skargę J. i L.G. na decyzję organu odwoławczego.

Wnioskiem z dnia 4 października 2006 r. J. i L. G. zwrócili się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o odroczenie rozbiórki domku letniskowego położonego na działce nr ewid. "[...]" ze względu na aktualną sytuację zdrowotną i rodzinną. Stan zdrowia wnioskodawcy uniemożliwia mu bowiem podjęcie jakichkolwiek czynności związanych z rozbiórką, zaś jego była żona nie jest w stanie partycypować w kosztach rozbiórki przedmiotowego domku.

Decyzją z dnia "[...]", nr "[...]", Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, działając na podstawie art. 39 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229, z późn. zm.), odmówił J. i L.G. odroczenia wykonania przymusowej rozbiórki budynku letniskowego na działce nr ewid. "[...]". Podał w uzasadnieniu, że uzupełniając wniosek wnioskodawcy wnieśli o trzyletni termin odroczenia, tj. do dnia 17 marca 2010 r. Organ pierwszej instancji ocenił, że nie wykazali jednak uzasadnionych względów społecznych lub gospodarczych, które umożliwiłyby odroczenie rozbiórki przedmiotowego domku letniskowego i czasowe jego wykorzystanie. Przepis art. 39 wskazanej wyżej ustawy pozwala na odroczenie orzeczonej przymusowej rozbiórki obiektu budowlanego tylko w przypadkach szczególnych, uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi. Za takie względy nie można uznać przyszłego wprowadzenia zmian w Prawie budowlanym czy sytuacji rodzinnej i zdrowotnej zobowiązanych. Nałożony obowiązek nie jest bowiem obowiązkiem osobistym i nie wymaga uczestniczenia zobowiązanych przy rozbiórce przedmiotowego domku letniskowego. Organ nadzoru budowlanego wskazał ponadto, że nie jest pożądane społecznie nieuzasadnione odmienne traktowanie obywateli.

W złożonym odwołaniu, nazwanym "zażaleniem", J. i L.G. nie zgodzili się ze stanowiskiem organu pierwszej instancji. Wskazali, że nieostrość i nieczytelność kryteriów "ważnych względów społecznych lub gospodarczych" powoduje zbyt dużą przestrzeń do uznaniowości i nie powinny podlegać jednoosobowej ocenie i rozpatrzeniu. W sytuacji gdy państwo zmierza w kierunku wprowadzenia amnestii i legalizacji samowoli budowlanych, a główną przeszkodą jest brak miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, celowym jest inne spojrzenie na względy społeczno-gospodarcze. Podnieśli, że z rozmów przeprowadzonych z przedstawicielami samorządy terytorialnego Starostwa "[...]" i gminy "[...]" wynikało, że nielegalna zabudowa ich działki została zaakceptowania i należy oczekiwać na uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego, co umożliwi jej legalizację. Stojące od czternastu lat na przedmiotowym terenie domki letniskowe wpisały się w krajobraz i lokalną świadomość, zatem ich ewentualne rozebranie spowoduje utratę zaufania lokalnej społeczności do władz samorządowych. Wskazali ponadto, że zniszczenie przy rozbiórce szesnastu kilkunastoletnich drzew i architektury zieleni spowoduje degradację środowiska naturalnego, natomiast sama rozbiórka przedmiotowego domku spowoduje dla odwołujących się znaczne straty finansowe, czego -z uwagi na swój wiek - nie będą w stanie odbudować.

Strona 1/6