Dnia 17 stycznia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2019 roku sprawy ze skargi R. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej - oddala skargę.
"[...]" (dalej jako: "skarżący") wnioskiem z dnia 26 września 2017 r. zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w "[...]" (dalej: jako "organ pierwszej instancji") z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej, czy zakończyło się prowadzone przez MOPS postępowanie administracyjne nr "[...]" i przesłanie skarżącemu aktu kończącego to postępowanie.
Pismem z dnia 16 października 2017 r. Kierownik Zespołu ds. Realizacji Wywiadów Środowiskowych i Pracy Socjalnej MOPS w "[...]" poinformował skarżącego, że brak jest możliwości udzielenia wnioskowanych informacji, gdyż nie mają one charakteru informacji publicznej. Przedmiotowe postępowanie jest prowadzone w sprawie indywidualnej, zatem prawo do informacji posiada strona tego postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, po rozpoznaniu skargi skarżącego na bezczynność Dyrektora MOPS w udostępnieniu informacji publicznej, wyrokiem z dnia 20 lutego 2018 r., sygn. akt II SAB/Ol 9/18, zobowiązał organ administracji do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 26 września 2017 r., w terminie 14 dni od zwrotu akt administracyjnych sprawy; stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sąd stwierdził, że żądana przez skarżącego informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, zaś kierownik ośrodka pomocy społecznej należy do grupy podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2011 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1764, z późn. zm.) dalej "u.d.i.p.". Sąd wywiódł z art. 100 ust. 1 i ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2017 r. poz. 1769, z późn. zm.), że organ obowiązany był do rozpoznania wniosku skarżącego w świetle przepisów u.d.i.p., gdyż treść decyzji administracyjnej żądanej przez skarżącego stanowi informację publiczną. Wskazał jednocześnie organowi pierwszej instancji, że uznanie określonej informacji za informację publiczną nie przesądza o bezwzględnym obowiązku udostępnienia takiej informacji, stosownie do art. 5 u.d.i.p. Oceniając zatem, czy określona informacja publiczna może zostać udostępniona z uwagi na ograniczenia wynikające z powołanego przepisu, organ winien zwrócić uwagę, że ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. W tym zakresie bezwzględnie organ winien uwzględnić szczególną regulację wynikającą z art. 100 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Sąd ocenił, że organ nie wydał decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia informacji publicznej oraz nie udzielił w ustawowym terminie innej informacji i nie poinformował o przyczynach opóźnienia w realizacji wniosku (art. 13 ust. 2 u.d.i.p.), zatem pozostawał w bezczynności.