Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2012 r. sprawy ze skargi J. B. i A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie opłaty adiacenckiej oddala skargę.
Decyzją z dnia "[...]" Wójt Gminy G. ustalił opłatę adiacencką w wysokości 6.688,25 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w S., oznaczonej jako działka nr "[...]", o powierzchni 0,73 ha, na skutek jej podziału, na rzecz Gminy G., należną od J. B. i A. B..
W uzasadnieniu organ podniósł, że ostateczną decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]" znak "[...]" wydaną przez Wójta Gminy G. zatwierdzony został projekt podziału wskazanej wyżej nieruchomości. Organ I instancji na podstawie sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego operatu szacunkowego stwierdził, że na skutek podziału doszło do wzrostu wartości nieruchomości o kwotę 26.753,00zł. Wskazał też, że zgodnie z uchwałą Rady Gminy G. Nr XXIII/224/08 z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku jej podziału wysokość opłaty adiacenckiej wynosi 25% różnicy wartości nieruchomości przed i po podziale, co w tym przypadku stanowi kwotę 6.688,25 zł. W ocenie organu powołany w sprawie rzeczoznawca majątkowy prawidłowo wyjaśnił sposób wykonania wyceny. Organ I instancji podniósł ponadto, że argumentem przemawiającym za skorzystaniem przez gminę z prawa do naliczenia opłaty adiacenckiej z tytułu podziału nieruchomości jest konieczność dbania o dochody gminy, które są jej niezbędne na realizację zadań własnych.
Odwołanie od tej decyzji wnieśli J. B. i A. B. zarzucając :
- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że nieruchomość strony odwołującej i nieruchomości położone w Gminie S., użyte do wyceny metodą porównawczą, są nieruchomościami podobnymi w rozumieniu art. 4 pkt 16 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami;
- naruszenie prawa materialnego w postaci art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami poprzez dokonanie błędnej wykładni tego przepisu, wyrażającej się w przyjęciu, że w sytuacji gdy gmina nie poniosła żadnych wydatków związanych z dokonaniem podziału nieruchomości, ma ona możliwość nałożenia na właścicieli działek ulegających podziałowi, opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości;
- naruszenie prawa procesowego - art. 7 k.p.a., poprzez nieuwzględnienie w trakcie postępowania wyrażonej w tym przepisie zasady ochrony słusznego interesu obywatela;
- naruszenie prawa procesowego - art. 8 k.p.a., poprzez wydanie decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek jej podziału, mimo wcześniejszego złożenia przez organy Gminy zapewnień, że z uwagi na sfinansowanie w całości podziału ze środków strony, opłata ta nie będzie pobierana.
Podnosząc powyższe zarzuty odwołujący wnieśli o zmianę zaskarżonej decyzji i zwolnienie ich od obowiązku uiszczenia opłaty adiacenckiej. Ponadto domagali się przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadków i stron na okoliczność składania przez organy gminy zapewnień w przedmiocie niepobierania opłat adiacenckich.