Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2017 r. sprawy ze skarg B. R. i I. R. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej B. R. kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego I. R. kwotę 997 zł (słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. Po rozpatrzeniu wniosku Spółki A z dnia 2 lutego 2017r. o pozwolenie na budowę, Starosta (dalej: Starosta) decyzją z dnia [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla realizacji stacji bazowej telefonii komórkowej [...] wieży typu [...] o wysokości całkowitej 36,15m n.p.t. wraz z antenami sektorowymi, radioliniowymi, urządzeniami sterującymi, zasilającymi oraz zasilaniem elektrycznym z lokalizacją na działce nr [...] obręb G., jednostka ewidencyjna E. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 290, ze zm.) zwanej dalej: pr.bud. W osnowie decyzji organ I instancji określił nadto szczególne warunki zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że po wszczęciu postępowania w tej sprawie inwestor uzupełnił dokumentację techniczną, a także negatywne stanowisko w kwestii lokalizacji i stacji bazowej telefonii komórkowej wyrazili mieszkańcy G. oraz właściciele nieruchomości sąsiadujących z terenem inwestycji, którzy wskazywali na zbyt małe odległości projektowanej stacji od zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Podnoszono, że inwestycja w uzasadniony sposób narusza interesy stron postępowania oraz właścicieli sąsiednich nieruchomości, gdyż pogorszy sposób postrzegania tego miejsca, przyczyni się do obniżenia wartości pobliskich działek budowalnych oraz walory krajobrazowe, gdyż na tym terenie będzie elementem obcym i dysharmonizującym. I.R. wskazał nadto na rozbieżności pomiędzy mapą do celów projektowych, na której opracowano projekt zagospodarowania działki, a faktycznym ukształtowaniem terenu działki nr [...]. Wyjaśnił, że teren ww. działki jest poniżej wskazanych na mapie warstw (o około 10m). Negatywne stanowisko w tej sprawie wyraziła Wójt Gminy, która podniosła, że planowane zamierzenie jest niezgodne z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrębu G. (dalej: m.p.z.p.) uchwalonego uchwałą Rady Gminy E. z dnia [...] nr [...] oraz nie spełnia wymogów ustawy o wspieraniu usług i sieci telekomunikacyjnych.
Starosta wyjaśnił, że w opracowaniu projektowym dokonano szczegółowej analizy, co do zasadności lokalizacji ww. stacji, która wynika z przemyślanej analizy warunków propagacji sygnału, możliwości komunikacji z innymi stacjami, jakości sieci komórkowej. Zaznaczył, że wybudowanie stacji spełniającej wymogi pozwala ograniczyć promieniowanie elektromagnetyczne poprzez zagęszczenie sieci i zmniejszenie odległości między stacją bazową a telefonem komórkowym użytkownika. W ten sposób jedna stacja bazowa zlokalizowana wg. przemyślanego planu może zastąpić dwie lub trzy będące gorszą alternatywą. Podano, że zgodnie z dokumentacją techniczną i analizą przedsięwzięcia dowiedziono, że ponadnormatywne oddziaływanie, o wartościach wyższych niż 0,1 W/m², występuje tylko w miejscach niedostępnych dla ludności.