Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2014 r. sprawy ze skargi P.K. na rozporządzenie Wojewody z dnia "[...]". nr "[...]" w sprawie Parku Krajobrazowego oddala skargę. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku
W dniu 23 sierpnia 2013r. P. K., działając w ustawowym terminie, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył rozporządzenie Wojewody nr "[...]" z dnia "[...]" w sprawie Mazurskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Warm- Maz Nr 20, poz. 506), domagając się stwierdzenia nieważności § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, stanowiącego o zakazie budowania na terenie Parku obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej. Zarzucił, że unormowanie to narusza art. 59 ust. 1 i art. 65 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, art. 4 Prawa budowlanego poprzez wykluczenie prawa zabudowy i art. 140 k.c., art. 2, art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 2 i art. 64 ust. 1-3 Konstytucji RP poprzez nieuwzględnienie przysługującego mu prawa własności, prawa zabudowy i wyłączenie, ograniczenie prawa do rozporządzenia i korzystania z własnej nieruchomości; naruszenie wynikających z zasady demokratycznego państwa prawnego zasad: zaufania obywateli do państwa, ochrony praw nabytych, niedziałania prawa wstecz, równości, proporcjonalności, praworządności, zakazu stanowienia aktów normatywnych niezgodnych z aktami wyższego rzędu.
W uzasadnieniu skarżący wyjaśnił i udokumentował, że jest właścicielem działki nr "[...]", obręb K., gm. Ś., której dotyczy wskazany zakaz. Działkę tę nabył 20 czerwca 2011r. od P. L., któremu najpierw decyzją z dnia 19 lipca 2005r. Wójt Gminy ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku rekreacji indywidualnej, a decyzją z dnia 26 października 2009r. Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę budynku letniskowego. Decyzją z dnia 17 sierpnia 2011r. Starosta przeniósł prawo z decyzji o pozwoleniu na budowę na P. K., który zrealizował inwestycję i w dniu 12 listopada 2012r. zgłosił Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego zakończenie budowy, a organ ten nie wniósł sprzeciwu co do użytkowania obiektu. Skarżący stwierdził, że jest więc uprawniony do użytkowania obiektu, zgodnie z art. 54 ustawy Prawo budowlane. Podniósł, że decyzja o warunkach zabudowy jest promesą, przyrzeczeniem publicznym uzyskania pozwolenia na budowę i przesądza o treści pozwolenia na budowę. Skarżący podkreślił, że wydana dla przedmiotowej działki decyzja o warunkach zabudowy stała się ostateczna i weszła do obrotu prawnego, skutkując nabyciem przez inwestora prawa podmiotowego do zabudowy nieruchomości.
Z tej racji, zdaniem skarżącego, oraz wobec brzmienia art. 65 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który określa kiedy decyzja o warunkach zabudowy podlega wygaszeniu, wydana w dniu 19 lipca 2005r. decyzja nie straciła ważności z racji wejścia w życie kwestionowanego rozporządzenia i mogła zostać skonsumowana w drodze decyzji o pozwoleniu na budowę. Skarżący zaznaczył, że zakaz z § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia nie dotyczy obiektów przewidzianych decyzją o warunkach zabudowy wydaną przed dniem wejścia w życie zaskarżonego aktu. Przedmiotowy zakaz może tym samym dotyczyć tylko spraw niezakończonych wydaniem decyzji o warunkach zabudowy. Wywiódł, że akt normatywny nie może pozbawić prawa wykonania decyzji o warunkach zabudowy. Odmienne rozumienie naruszałoby bowiem zasadę spójności sytemu prawa. Należy zatem eliminować sytuacje, w których jedna norma nakazuje danemu adresatowi czynić to, czego zakazuje druga. Dlatego konieczna jest zmiana wskazanego przepisu, ewentualnie jego uchylenie. Zdaniem skarżącego treść § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia narusza zasadę niedziałania prawa wstecz, gdyż ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak również wydana na jej podstawie decyzja o warunkach zabudowy weszła w życie przed początkiem obowiązywania tegoż rozporządzenia. Skarżący zaznaczył, że warunki zabudowy były uzgadniane pod kątem prawa ochrony środowiska z Wojewodą. W związku z tym skarżący wyraził niezrozumienie dlaczego Wojewoda pozbawił wykonalności decyzji o warunkach zabudowy negowanym zapisem rozporządzenia. Skarżący zauważył przy tym, że nie kwestionuje prawa Wojewody do ustanowienia Mazurskiego Parku Krajobrazowego, które z zasady może prowadzić do ograniczenia prawa własności. Niemniej jednak wykonywanie kompetencji wynikających z władztwa w tym zakresie nie jest dowolne, łączy się bowiem z obowiązkiem przestrzegania przez Wojewodę i uwzględniania w procesie realizacji tego władztwa szeregu wartości prawnie chronionych - tu nabytego prawa do zabudowy. Stwierdził, że ustanowienie Mazurskiego Parku Krajobrazowego z tak daleko idącymi ograniczeniami, prowadzi w istocie do wywłaszczenia, które może polegać przecież nie tylko na pozbawieniu prawa rozporządzania i korzystania z nieruchomości, ale i na jego ograniczeniu. Zdaniem skarżącego, wydając zaskarżone rozporządzenie, Wojewoda naruszył zasady: równości wobec prawa, gdyż nie wyważył wszystkich interesów, jakie wystąpiły w sprawie; proporcjonalności, gdyż ingerował w prawa nabyte i objął zakazem zabudowy również obiekty dopuszczone dotychczasowymi decyzjami o warunkach zabudowy. W przekonaniu skarżącego w niniejszej sprawie nie doszło do wyważenia wszystkich interesów przez organ i bezpodstawnie przyjęto regułę dominacji interesu publicznego ponad interesem indywidualnym, pozbawiając prawa zabudowy. Skarżący wyraził obawę co do bytu zrealizowanej w zaufaniu do wydanych decyzji inwestycji. Wskazał, że przyjęcie odmiennej interpretacji, od zaprezentowanej w skardze, może przyczynić się do lawiny roszczeń odszkodowawczych przeciwko jednostkom samorządu terytorialnego, Skarbowi Państwa i organom administracji publicznej, skierowanych przez właścicieli lub inwestorów, którzy nabyli prawo zabudowy na mocy decyzji o warunkach zabudowy, wydanych przed wejściem w życie rozporządzenia Wojewody, a którym obecnie wzrusza się decyzje. Skarżący podał, że decyzją z dnia 10 kwietnia 2013r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło nieważność decyzji Wójta Gminy z dnia 21 września 2009r. w sprawie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację budynku rekreacji indywidualnej na działce skarżącego.