Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie likwidacji stawu i wykonania urządzeń zapobiegających szkodom
Sentencja

Dnia 20 listopada 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant referent-stażysta Anna Zofia Głażewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2012 roku sprawy ze skargi A. C. i L. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie likwidacji stawu i wykonania urządzeń zapobiegających szkodom oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/9

Pismem z dnia 22 kwietnia 1996 r. L. C., właściciel działki nr "[...]", położonej w G., zwrócił się do Urzędu Rejonowego z prośbą o interwencję w sprawie wybudowania bezodpływowego zbiornika wodnego na sąsiedniej działce nr "[...]", należącej do S. P. Jak wskazał L. C. budowa zbiornika wodnego spowodowała wytworzenie skarpy, przez którą nalewana ciągle woda z poziomu rozlewiska przesiąka na teren niżej położony. Zdaniem wnioskodawcy zostało naruszone przepisy Prawa wodnego, bowiem przekopano warstwę wodonośną wód podskórnych. Podniósł, iż w okresie jesienno - zimowym do bezodpływowej sadzawki nalewano uzdatnioną wodę z wodociągu, zaś spiętrzona w okresie zimowym i wiosennym woda wytworzyła rozlewisko na jego działce i spowodowała wygnicie jego drzewek owocowych i upraw wieloletnich.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie zostało zakończone decyzją z dnia 9 grudnia 1997 r., na mocy której Wojewoda S. na podstawie art. 48, art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 89, poz. 414 ze zm.) nakazał B. i S. P. wykonanie rozbiórki samowolnie wybudowanego zbiornika wodnego na działce nr "[...]" oraz uporządkowania terenu w terminie do dnia 30 kwietnia 1998 r. Stwierdzono, iż przedmiotowy zbiornik został wybudowany bez wymaganego pozwolenia na budowę. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 28 stycznia 1998 r. utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie, zaś Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 2 lipca 1998r., sygn. akt IV SA 557/98, odrzucił skargę wniesioną przez B. i S. P. na decyzję GINB z dnia 28 stycznia 1998 r.

Jednocześnie decyzją z dnia 10 marca 1998 r. umorzono postępowanie w sprawie zmiany stanu wody na gruncie działki nr "[...]" na skutek wykonania zbiornika wody - stawu z ogroblowaniem i ze skarpami na działce nr "[...]", uznając, iż postępowanie w niniejszej sprawie stało się bezprzedmiotowe.

Następnie pismem z dnia 17 sierpnia 1998 r. B. i S. P. złożyli do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody z dnia 9 grudnia 1997 r. nakazującej rozbiórkę spornego zbiornika wodnego i utrzymującej ją w mocy decyzji GINB z dnia 28 stycznia 1998 r. W ocenie wnioskodawców przedmiotowa decyzja została wydana z naruszeniem prawa, ponieważ błędnie zakwalifikowano staw rybny hodowlany jako zbiornik wodny i wydano orzeczenie na podstawie przepisów Prawa budowlanego.

Decyzją z dnia 17 listopada 1998 r. GINB odmówił stwierdzenia nieważności własnej decyzji z dnia 28 stycznia 1998 r., a następnie po rozpoznaniu wniosku B. i S. P. o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia 27 stycznia 1999r. odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia 17 listopada 1998 r.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi B. i S. P. wyrokiem z dnia 19 lutego 2001 r., sygn. akt IV SA 299/99, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję GINB z dnia 17 listopada 1998 r. i stwierdził nieważność decyzji GINB z dnia 28 stycznia 1998 r. oraz utrzymującej ją w mocy decyzji Wojewody S. z dnia 9 grudnia 1997 r. W uzasadnieniu NSA podniósł, iż GINB rozpatrując odwołanie od decyzji z dnia 9 grudnia 1997 r., wydał decyzję w dniu 28 stycznia 1998 r., a zatem w czasie, gdy obowiązywały już znowelizowane przepisy Prawa budowlanego, w tym również przepisy dotyczące terenowych organów specjalistycznego nadzoru budowlanego. W świetle tych przepisów zbiornik wodny, którego rozbiórkę nakazano, nie jest obiektem objętym specjalistycznym nadzorem budowlanym, nie było zatem podstaw, aby decyzję nakazującą rozbiórkę w pierwszej instancji wydał Wojewoda. Naruszenie przepisów o właściwości stanowi przesłankę stwierdzenie nieważności decyzji, określoną w art. 156 § 1 pkt 1 kpa. Ponadto Sąd wskazał, iż nie ustalono, czy przedmiotowy zbiornik wodny w rozumieniu przepisów jest "budowlą hydrotechniczną", a tym samym, nie rozważono, czy w niniejszej sprawie nie powinien mieć zastosowania art. 50 Prawa wodnego.

Strona 1/9