Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 3 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi E. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
E.C (dalej jako "strona", "skarżąca"), wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" r. w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.
Z akt sprawy wynika, że w dniu 28 kwietnia 2020 r. strona zwróciła się z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad mężem - T.C..
Decyzją z dnia "[...]"r., Wójt odmówił stronie przyznania wnioskowanego świadczenia. W ocenie organu pierwszej instancji, fakt,, że nie da się ustalić daty niepełnosprawności oraz pobieranie świadczenia emerytalnego przez E.C. stanowią negatywną przesłankę do przyznania świadczenia opiekuńczego.
Po rozpatrzeniu odwołania strony od ww. decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia "[...]"r., utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie organ, odwoławczy wskazał, że postanowieniem z dnia "[...]"r., zobowiązał stronę do przedłożenia informacji w zakresie wystąpienia do ZUS o zawieszenie prawa do emerytury, a w razie wystąpienia z takim wnioskiem do przedłożenia dowodu na tę okoliczność.
W odpowiedzi na powyższe, strona - w piśmie z dnia 4 sierpnia 2020 r. - powołała się na wyroki sądów administracyjnych, dotyczące wykładni art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r. Wskazała, że w związku ze spełnieniem przez nią wszelkich innych przesłanek, odnoszących się do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, wnosi o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w oparciu o wykładnię przedstawioną w ww. wyroku WSA w Krakowie, tj. w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością pobieranej przez nią emerytury, a wysokością świadczenia pielęgnacyjnego zgodną z art. 17 ust. 3 u.ś.r.
Kolegium przytoczyło też treść art. 17 ust.1, 1b i ust.5 pkt 1 lit.a) u.ś.r oraz wskazało, że ze zgromadzonych w sprawie dowodów wynika, że T.C legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności wydanym w dniu 26 kwietnia 2014 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności, który zaliczył go do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym. Z orzeczenia wynika, że nie da się ustalić daty powstania niepełnosprawności, natomiast stopień niepełnosprawności ustalono od 13 stycznia 2011 r. Organ odwoławczy podkreślił również, że strona jest osobą uprawnioną podmiotowo do otrzymania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego - jest żoną osoby niepełnosprawnej w stopniu znacznym i sprawują nad nią opiekę.
Kolegium zwróciło uwagę, że przy wykładni art. 17 ust.1b u.ś.r. należy uwzględnić argumentację zawartą w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który w punkcie drugim sentencji wyroku z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, orzekł, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osoba niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Wskazano na prezentowany w orzecznictwie sądów administracyjnych pogląd, że nie jest dopuszczalne oparcie decyzji odmawiającej przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na tej części przepisu, która uznana została za niezgodną z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Podkreślono, że organy, rozpoznając wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego złożony przez opiekuna dorosłej osoby niepełnosprawnej, w obecnym stanie prawnym (tj. dopóki w tej materii nie zostaną wprowadzone nowe rozwiązania ustawowe), mają obowiązek zbadać, czy wnioskodawca spełnia warunki do przyznania tego świadczenia określone w art. 17 u.ś.r., z wyłączeniem tej części tego przepisu, która z dniem 23 października 2014 r. została ostatecznie uznana za niekonstytucyjną.