Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 lutego 2018 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. Z. na postanowienie Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia w sprawie rozbiórki obiektu oddala skargę.
Postanowieniem z dnia "[...]"r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej jako: "organ I instancji", "PINB"), na podstawie art. 119 § 2, art. 121 § 4 i 5, art. 122 i art. 64a § 1 w zw. z art. 2 § 1 pkt 10 oraz art. 17 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 599 ze zm., dalej jako: "u.p.e.a."), nałożył na E.Z. (dalej jako: "skarżąca"): 1. grzywnę w celu przymuszenia wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym z dnia 2 września 2016 r. w wysokości 16.360 zł; 2. obowiązek wniesienia opłaty egzekucyjnej za wydanie postanowienia w kwocie 68 zł oraz 3. wezwał do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym w terminie 7 dni.
W uzasadnieniu PINB wskazał, że działając jako wierzyciel, skierował do skarżącej upomnienie wzywające do wykonania obowiązku, który nałożył decyzją z dnia "[...]" r., nakazującą rozbiórkę budynku gospodarczego o wymiarach zewnętrznych 2,4 m x 3,6 m z tarasem, wybudowanego na działce nr "[...]" w obr. S. gm. P., bez wymaganego pozwolenia na budowę. Organ I instancji podał, że skarżąca wnosiła zarzuty przeciwko prowadzonemu postępowaniu egzekucyjnemu, jednak postanowieniem z dnia "[...]" r. PINB uznał zarzuty za bezzasadne, a Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej jako: "WINB", "organ II instancji") utrzymał to postanowienie w mocy. PINB uznał, że wobec bezczynności zobowiązanej, zobligowany jest do zastosowania środka egzekucyjnego - grzywny w celu przymuszenia. Wyjaśnił, że w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym w celu wykonania obowiązku rozbiórki obiektu budowlanego organ egzekucyjny dysponuje dwoma środkami egzekucyjnymi: grzywną w celu przymuszenia i wykonaniem zastępczym. Jednakże zgodnie z art. 7 u.p.e.a. organ egzekucyjny stosuje środki egzekucyjne, które prowadzą bezpośrednio do wykonania obowiązku, a spośród kilku takich środków - środki najmniej uciążliwe dla zobowiązanego. PINB zważył, że grzywna w celu przymuszenia, wymierzana na podstawie art. 119 u.p.e.a., jest mniej dotkliwym środkiem egzekucyjnym, przede wszystkim dlatego, że nie ma charakteru karnego, lecz jedynie dyscyplinujący, a w razie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym nałożone, a nieuiszczone grzywny podlegają umorzeniu (art. 125 § 1 u.p.e.a.), a ponadto na wniosek zobowiązanego, który wykonał obowiązek, grzywny uiszczone lub ściągnięte w celu przymuszenia mogą być w uzasadnionych przypadkach zwrócone w całości lub w części (art. 126 u.p.e.a.). Nie ma natomiast możliwości zwrotu kosztów poniesionych przy wykonaniu zastępczym. Organ I instancji przedstawił też sposób wyliczenia grzywny zgodnie z art. 121 § 5 u.p.e.a. Podał, że zgodnie z tym unormowaniem wysokość grzywny stanowi, w przypadku obowiązku przymusowej rozbiórki budynku lub jego części, iloczyn powierzchni zabudowy budynku lub jego części, objętego nakazem przymusowej rozbiórki i 1/5 ceny 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ogłoszonej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów do obliczania premii gwarancyjnej dla posiadaczy oszczędnościowych książeczek mieszkaniowych. W związku z powyższym wysokość grzywny ustalono w oparciu o dokonane pomiary, wskazane w ostatecznej decyzji znak "[...]" z dnia "[...]" r. oraz w oparciu o komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 21 lutego 2017 r. w sprawie ceny 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego za IV kwartał 2016 r., która wyniosła 4.000 zł, tj. (2,4 m x 3,6 m + 3,28 x 3,6 m) x 1/5 x 4.000 zł = 20,45 m. x 1/5 x 4.000 zł = 16.360,00 zł