Dnia 9 marca 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 9 marca 2021 roku sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego - oddala skargę.
Wnioskiem z 10 lipca 2020 r. Z. G., reprezentowana przez adwokata, (dalej jako: "skarżąca") zwróciła się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym siostrą. Jednocześnie skarżąca wniosła o uchylenie decyzji przyznającej jej z tego tytułu zasiłek dla opiekuna, w przypadku przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Decyzją z "[...]" r. Dyrektor GOPS, działając z upoważnienia Wójta Gminy, odmówił przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że skarżąca zamieszkuje z siostrą, która jest osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności i wymaga stałej opieki i pomocy osoby drugiej w codziennym funkcjonowaniu. Przy czym osoba wymagająca opieki ma troje dzieci: dwie córki głęboko upośledzone oraz syna, który mieszka w tej samej miejscowości i jest osobą pracującą. Uznano w związku z tym, że nie została spełniona przesłanka do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z art. 17 ust. 1a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111; dalej jako: "u.ś.r.").
Na skutek wniesionego odwołania, decyzją nr "[...]" z "[...]" r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję organu I instancji i orzekło co do istoty w ten sposób, że przyznało skarżącej wnioskowane świadczenie od dnia 1 listopada 2020 r. bezterminowo.
W uzasadnieniu Kolegium wyjaśniło, nawiązując do treści art. 17 ust. 1a u.ś.r., że przeszkody w możliwości sprawowania opieki nad osobą tego wymagającą przez osoby zobowiązane do alimentacji w bliższej kolejności, mogą stanowić podstawę do powstania tego obowiązku wobec osób zobowiązanych do alimentacji w dalszej kolejności. Kolegium wskazało, że z oświadczenia złożonego do akt sprawy przez syna osoby wymagającej opieki wynika, że nie jest on w stanie podjąć się opieki nad matką z powodów zawodowych. Z informacji uzyskanych w toku wywiadu środowiskowego wynika, że niepełnosprawna posiada jeszcze dwie córki, które urodziły się z głębokim upośledzeniem i ich obecne miejsce pobytu nie jest znane. Rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją. Tym samym, skarżąca jest jedyną osobą mogącą sprawować opiekę nad siostrą. Wskazano, że skarżąca jest bierna zawodowo i nie podejmuje zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad siostrą. Opieka sprawowana jest całodobowo we wszystkich czynnościach życia codziennego. Wobec powyższego, w ocenie składu orzekającego Kolegium, zachodzą przesłanki do przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji lub niepodejmowania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności za okres od dnia 1 listopada 2020 r. (tj. od miesiąca, od którego już nie przysługuje stronie prawo do zasiłku dla opiekuna w związku z opieką nad siostrą) bezterminowo (z uwagi na to, iż orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności zostało wydane na stałe). Kolegium wskazało, że decyzją z "[...]" r. organ I instancji na wniosek strony uchylił własną decyzję z "[...]" r., przyznającą skarżącej prawo do zasiłku dla opiekuna w związku ze sprawowaniem opieki nad siostrą. Zauważyło, że przepisy prawa nie przewidują kompensacji świadczeń poprzez wyrównanie różnicy wysokości świadczeń od dnia dokonania wyboru nowego świadczenia (tj. złożenia wniosku o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego).