Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Protokolant Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2010 r. sprawy ze skargi A.Z. na decyzję Dyrektora Służby Więziennej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wyrównania nagrody rocznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji; 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Dyrektora Służby Więziennej na rzecz skarżącego kwotę 177,45 (sto siedemdziesiąt siedem złotych czterdzieści pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w O. akt sprawy wynika, iż decyzją personalną nr "[...]" z dnia "[...]" Dyrektor Aresztu Śledczego w B. przyznał A. Z. wyrównanie nagrody rocznej za rok 2008 w wysokości 116,73 zł. W uzasadnieniu organ wskazał, iż decyzją personalną nr "[...]" z dnia "[...]" przyznano wymienionemu nagrodę roczną za rok 2008 w wysokości 1668,08 zł. Podstawę ustalenia nagrody rocznej stanowiło miesięczne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym przysługujące w dniu wypłaty nagrody. Jednocześnie z dniem 8 kwietnia 2009r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 kwietnia 2009r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej, zmieniające od dnia 1 stycznia 2009r. stawki uposażeń zasadniczych funkcjonariuszy SW. Tym samym zmieniła się wysokość należnego uposażenia, od którego zależała wysokość nagrody rocznej i konieczne stało się ponowne przeliczenie kwoty przyznanej nagrody rocznej poprzez określenie różnicy, o jaką należało wyrównać przyznaną nagrodę roczną. Zgodnie z dokonanymi w myśl nowych regulacji prawnych wyliczeniami przyznano A. Z. kwotę 116,73 złotych jako wyrównanie do wypłaconej już wysokości nagrody.
Odwołanie od powyższej decyzji złożył A. Z., żądając jej uchylenia i stwierdzenia jej nieważności z powodu rażącego naruszenia prawa. Wymieniony zarzucił organowi naruszenie art.6, art. 7, art.8, art.9, art. 10 §1, art. 11, art. 12 § 1 i 2, art. 35 § 1 i 2, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 3 K.p.a., a także błędną interpretację § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 stycznia 2002r., a także błędną interpretację rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 kwietnia 2009r. Odwołujący podniósł, iż organ wadliwie przyjął stan faktyczny przedmiotowej sprawy i nie dostosował się do obowiązku terminowej i prawidłowej wypłaty wyrównania nagrody rocznej. Jednocześnie organ I instancji nie wyjaśnił przyczyn powstałej zwłoki w wypłacie wyrównania nagrody rocznej. Nie rozpoznano istoty sprawy i przekroczono zakres kompetencji wskutek zastosowania przepisu art. 108 kpa z powołaniem się na konieczność wypłaty nagrody. W uzasadnieniu odwołujący zaznaczył, iż wypłaty wyrównania przedmiotowej nagrody rocznej dokonano ze znacznym opóźnieniem, tj. w dniu 27 kwietnia 2009r. (data wpływu wynagrodzenia do odwołującego), a tym samym organ powinien wypłacić wyrównanie nagrody wraz z odsetkami od dnia 7 kwietnia 2009r. Obowiązujące przepisy prawne pozwalają bowiem na przyjęcie, iż w zaistniałej sytuacji odwołującemu przysługuje prawo do odsetek z tytułu nieterminowej wypłaty należnego, w ramach stosunku służbowego wyrównania nagrody rocznej, których to organ I instancji w zaskarżonej decyzji odwołującemu z powodu powstałej zwłoki wypłaty wyrównania nagrody rocznej nie ustalił i nie wypłacił. Odwołujący powołał się przy tym również na przepis art. 103 ustawy o Służbie Więziennej. Podkreślił, iż organ swoim działaniem doprowadził do zwłoki w ustaleniu i wypłacie odwołującemu wyrównania nagrody rocznej za 2008r., naruszając tym samym art. 35 § 1 i 2 kpa. Jednocześnie w ocenie odwołującego organ bezpodstawnie obniżył wysokość nagrody rocznej za 2008, nie dokonując wszechstronnej i wnikliwej analizy całokształtu sprawy i obowiązujących w tym zakresie przepisów. Tym samym przez swoje działanie doprowadził do wyrządzenia odwołującemu szkody finansowej. Bezzasadnie został również zastosowany rygor natychmiastowej wykonalności zaskarżonej decyzji.