Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Miłakowie w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2013 r. sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Miłakowie z dnia 23 kwietnia 2013 r. nr XXXV/206/2013 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność uchwały Nr XXXV/206/2013 Rady Miejskiej w Miłakowie z dnia 23 kwietnia 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu wsi Pojezierce obr. Boguchwały gmina Miłakowo; 2. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie strona 1/4

W dniu 23 kwietnia 2013 r. Rada Miejska w Miłakowie podjęła uchwałę Nr XXXV/206/2013 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu wsi Pojezierce obr. Boguchwały gmina Miłakowo.

Wojewoda Warmińsko - Mazurski, działając na podstawie art. 93 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm., dalej jako: u.s.g.), zaskarżył powyższą uchwałę wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości. W uzasadnieniu podniesiono, że szereg zapisów planu narusza określony § 4 ust. 1 pkt 8 Rozporządzenia Nr 148 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 13 listopada 2008 r. w sprawie Narieńskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. Teren planu znajduje się w całości w granicach Narieńskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, zaś przeważająca część terenów 1.3 MR, 1.4 MR, 1.5 MR, 2.1.UT, 4.2.Zn znajduje się w strefie 100 m od brzegu jeziora Narie. Zapisy planu nie uzależniają lokalizacji obiektów małej architektury od położenia względem jeziora, zatem umożliwiają - zdaniem Wojewody - lokalizację tych obiektów na całym terenie, również w pasie 100 m od jeziora. Wskazano, że zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 od linii brzegowej jeziora nie dotyczy realizacji inwestycji celu publicznego, którymi są w rozumieniu art.6 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, m.in. budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń infrastruktury technicznej. Jednak określenie przeznaczenia uzupełniającego pod pojęciem "infrastruktura techniczna", która pojawia się w zapisach planu może oznaczać, iż na tych terenach, w strefie 100 m od jeziora, dopuszcza się lokalizowanie obiektów budowlanych infrastruktury technicznej nie będących celem publicznym. Ponadto tereny oznaczone w planie jako 0,4 KDW i 0,5 KDW o przeznaczeniu podstawowym: ciąg pieszo-jezdny znajdują się w znacznej części lub w całości w pasie 100 m od brzegów jeziora Narie. Ciąg pieszo-jezdny jest obiektem budowlanym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Prawa budowlanego. Zatem realizacja wskazanego przeznaczenia podstawowego, z uwagi na powyższy zakaz, nie jest możliwa. Tym samym cały zapis § 9 dla terenu 0.4; 05 KDW jest sprzeczny z powyższym rozporządzeniem. Wojewoda podniósł ponadto, że w związku z zakazem lokalizowania obiektów budowlanych w pasie 100 m od brzegów jeziora, może się okazać, że osiągniecie zamierzonego wskaźnika intensywności zabudowy dla poszczególnych terenów nie będzie możliwe do osiągnięcia na większości obszaru. Dodatkowo, analiza warunków i wskaźników urbanistycznych przyjętych dla obszaru 2.1. UT (z uwzględnieniem zakazu lokalizacji obiektów budowlanych w pasie terenu 100 m od brzegów jeziora) prowadzi do wniosku, że nie będzie możliwa realizacja funkcji, na która teren ten jest przeznaczony. Stwierdzono także, że w przedmiotowym planie niejednoznacznie określono przeznaczenie terenu 1.1. MRU i 1.2 MRV - tereny zabudowy mieszkaniowej, rekreacyjnej lub/i usługowej, naruszając w ten sposób przepis art. 15 ust. 2 pkt 1 i 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Stosownie bowiem do § 9 ust. 3 pkt b kwestionowanej uchwały "proponowane funkcje mogą występować razem lub samodzielnie bez ustalania proporcji między nimi". Jednocześnie otwarte zapisy planu nie precyzują, jaki rodzaj usług jest dopuszczony na ww. terenach dopuszczając różne usługi, bez określenia żadnych zasad. W oparciu o powyższe ustalenia może dojść do kolizji funkcji np. rekreacyjnej i usługowej. Tym samym plan ten nie wypełnia podstawowych wymogów ustawowych co do jednoznacznego przeznaczenia danego terenu. Wskazano również, iż zapisy uchwały zawarte w § 4 pkt 1, § 4 pkt 3a, § 4 pkt 7, § 4 pkt 9b, § 4 pkt 10a, § 5 pkt 1d, § 5 pkt 2a, § 10 pkt 2a naruszają w istotny sposób obowiązujące przepisy, bowiem zostały podjęte z przekroczeniem władztwa planistycznego przez gminę, stanowią powtórzenie i modyfikację zapisów aktów wyższego rzędu, stanowią niedopuszczalne scedowanie uprawnień gminy na inne podmioty oraz wprowadzają zależność realizacji od zdarzeń przyszłych i niepewnych. Zarzucono ponadto, że nieuzasadnione jest zastosowanie skali 1:2000 do wykonania rysunku planu.

Strona 1/4