Dnia 19 października 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2017 roku sprawy ze skargi S. S. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych - uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.
Decyzją z dnia "[...]" Wojewoda, działając na podstawie art. 10 ust. 7 pkt 2, art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1065) oraz art. 138 § 1pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, dalej jako: k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania S. S. od decyzji Starosty z dnia "[...]", w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 21 lipca 2017 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Zakwestionowana decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.
Decyzją z dnia "[...]" Starosta orzekł o uznaniu S. S. za osobę bezrobotną z dniem 21 lipca 2017 r. i jednocześnie odmówił mu przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 21 lipca 2017 r. W uzasadnieniu wskazano, że z przedstawionych dokumentów wynika, iż w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w PUP w "[...]" rozwiązał stosunek pracy na mocy porozumienia stron. Zgodnie z art. 75 ust. 2 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zasiłek w takim przypadku przysługuje bezrobotnemu po upływie 90 dni od dnia zarejestrowania.
W odwołaniu od tej decyzji S. S. podniósł, że odmowa przyznania mu zasiłku dla bezrobotnych od dnia 21 lipca 2017 r. jest krzywdząca. Wyjaśnił, że stosunek pracy zmuszony był rozwiązać z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad chorą matką, nie zaś z braku chęci do pracy. W związku z powyższym pobierał specjalny zasiłek opiekuńczy do dnia 15 lipca 2017 r., tj. do dnia śmierci matki. Uważa, że okres zatrudnienia trwał nieprzerwanie do chwili śmierci matki, gdyż specjalny zasiłek opiekuńczy zalicza się do form zatrudnienia.
W uzasadnieniu decyzji z dnia "[...]" Wojewoda argumentował, że na podstawie analizy przedłożonych dokumentów S. S. legitymuje się okresem zatrudnienia i okresem z nim zrównanym do nabycia prawa do zasiłku w wymiarze 543 dni wobec wymaganych 365, uprawniających do zasiłku dla bezrobotnych w myśl art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i spełnia warunki do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Stosownie do regulacji art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w powiatowym urzędzie pracy rozwiązał stosunek pracy lub stosunek służbowy za wypowiedzeniem albo na mocy porozumienia stron, chyba że porozumienie stron nastąpiło z powodu upadłości, likwidacji pracodawcy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy albo rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego za wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron nastąpiło z powodu zmiany miejsca zamieszkania lub pracownik rozwiązał umowę o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy. W takim przypadku, zasiłek zgodnie z art. 75 ust. 2 pkt 2, przysługuje po upływie 90 dni od dnia zarejestrowania się w urzędzie pracy. Na podstawie znajdującego się w aktach sprawy świadectwa pracy bezspornym jest fakt, że zatrudnienie trwające od dnia 14.03.2016 r. do dnia 10.05.2017 r. zostało rozwiązane w trybie art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy - w wyniku porozumienia stron w okresie 6 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji w Powiatowym Urzędzie Pracy. Z wniosku o rozwiązanie umowy o pracę wynika, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z powodu konieczności opieki nad niepełnosprawną matką. Wskazana przyczyna rozwiązania stosunku pracy nie była jedną z przesłanek wymienionych z art. 75 ust. 1 pkt 2 z ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, uzasadniającą przyznanie zasiłku skarżącemu od dnia rejestracji. Ustawodawca od 1 stycznia 2017 r. wprowadził zmiany do art. 71 ust. 2 pkt 9 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i zaliczył okresy pobierania świadczeń pielęgnacyjnych, specjalnego zasiłku opiekuńczego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, zasiłku dla opiekuna na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, jeżeli utrata prawa do nich była spowodowana śmiercią osoby, nad którą opieka była sprawowana, do okresu wymaganego do nabycia prawa do zasiłku, jednak tym samym nie dokonał zmian w art. 75 ust. 1 pkt 2. Prawidłowa jest zatem decyzja Starosty, w której organ wskazał, że w odniesieniu do S. S. znajduje uzasadnione zastosowanie art. 75 ust. 2 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a więc przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych po upływie 90 dni od dnia rejestracji.