Dnia 8 stycznia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 stycznia 2020 roku sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Dyrektora Służby Więziennej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie wydania zaświadczenia oddala skargę.
Wnioskiem z dnia 9 lipca 2019 r. M. K. (skarżący) wystąpił o wydanie zaświadczenia, w którym Zakład Karny miałby udzielić informacji, czy postawa i zachowanie pozwala uznać go za osobę roszczeniową z uwagi na zamiar wykorzystania informacji w Sądzie Rejonowym.
Postanowieniem z dnia "[...]" Zastępca Dyrektora Zakładu Karnego (organ I instancji) odmówił skarżącemu wydania takiego zaświadczenia.
W uzasadnieniu postanowienia przytoczono treść art. 217 § 2 k.p.a., z którego to przepisu wynika, w jakich przypadkach wydaje się zaświadczenie. Organ I instancji uznał, że nie zachodzi żadna z okoliczności i przesłanek zawartych w art. 217 § 1 k.p.a., żeby można było wydać zaświadczenie zawierające subiektywną ocenę na temat uznania, bądź nie, skarżącego za osobę roszczeniową. Formułowanie takiej oceny wykracza poza definicję potwierdzenia faktu lub stanu prawnego. Zauważono, że skarżący nie wykazał interesu prawnego w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Natomiast fakt prowadzenia sporu sądowego może być rozpatrywany wyłącznie jako posiadanie interesu faktycznego, nie zaś prawnego, co eliminuje możliwość wydania zaświadczenia o żądanej przez skarżącego treści.
Skarżący wniósł zażalenie na postanowienie organu I instancji, przytaczając tożsamą argumentację jaka została zaprezentowana we wniosku o wydanie zaświadczenia.
Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej (organ odwoławczy) postanowieniem z dnia "[...]" utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że zaskarżone postanowienie zostało wydane zgodnie z obowiązującym prawem. Podkreślił, że w trybie dotyczącym wydawania zaświadczeń nie jest dopuszczalne dokonywanie jakichkolwiek ustaleń faktycznych i ocen prawnych, jeśli nie wynikają one z prowadzonych przez organ ewidencji, rejestrów bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Wskazano, że zaświadczenie jest aktem wiedzy, a nie woli organu i nie ma charakteru prawotwórczego. Nie rozstrzyga zatem żadnej sprawy, nie tworzy nowej sytuacji prawnej, ani też nie kształtuje bezpośrednio stosunku prawnego. W przedmiotowej sprawie zaś skarżący nie wykazał swojego interesu prawnego. Wskazał jedynie, że swoją prośbę motywuje koniecznością przedstawienia zaświadczenia o żądanej treści przed Sądem Rejonowym. Brak właściwości organu administracji jest jedną z przesłanek odmowy wydania zaświadczenia. Dlatego ocenie organu odwoławczego w pełni zasadne jest zastosowanie art. 219 k.p.a i wydanie postanowienia o odmowie wydania zaświadczenia o treści żądanej przez skarżącego.
Skargę na ww. postanowienie wywiódł skarżący. W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że przepis art. 218 § 1 k.p.a. ogranicza przypadki odmowy wydania zaświadczenia do sytuacji, w których do ustalenia jego treści konieczne są inne dane niż pozostające w dyspozycji organu. Organ administracji nie może zaś odmówić udostępnienia takich danych osobie mającej w tym interes prawny. Jeżeli więc przepis prawa wymaga potwierdzenia pewnego stanu rzeczy zaświadczeniem, to organ ma obowiązek jego wystawienia bez wnikania w prawny interes osoby ubiegającej się o zaświadczenie.